«Η αντίληψη της πολυπολιτισμικής εκπαίδευσης η οποία, προσπαθώντας να διαφυλάξει την κοινωνική ασφάλεια, θα αδιαφορούσε για ζητήματα συγκρούσεων και δύναμης -και ακόμη περισσότερο θα αποτύγχανε να συνδεθεί με την τρέχουσα πραγματικότητα του ρατσισμού- θα ήταν αφελής.» (Hardcastle J., 1985)
Η ανάγνωση είναι μία προσωπική και κοινωνική συναλλαγή μεταξύ αναγνώστη και συγγραφέα, στην οποία ο καθένας φέρει τις εμπειρίες του από τη ζωή και τη λογοτεχνία. Η γλώσσα είναι ένας τρόπος διαμόρφωσης τρόπων να βλέπουμε και να είμαστε. Τα κείμενα δε διαβάζονται πάντοτε με τον ίδιο τρόπο. Αυτό, εξάλλου, κάνει τη λογοτεχνία ζωντανή.
Στις σημερινές σχολικές τάξεις έχει νόημα να ξαναδιαβάσουμε μαζί τα λογοτεχνικά κείμενα που ως δάσκαλοι αγαπήσαμε και να δώσουμε φωνή στους νέους τους αναγνώστες: στα παιδιά των οικονομικών και πολιτικών μεταναστών, στα παιδιά των γλωσσικών και εθνικών μειονοτήτων.
Τι σημαίνει γι' αυτούς το κείμενο;
Πώς το διαβάζουν;
Πώς τοποθετούν τον εαυτό τους σε σχέση με αυτό;
Όλα αυτά προϋποθέτουν πως είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε αρνητικές αντιδράσεις ή ακόμη και πλήρη εναντίωση κάποιων μαθητών σε συγκεκριμένα κείμενα.
|