Οφείλω... |
| Εάν λοιπόν θέλω να διδάξω κείμενα της εβραϊκής παράδοσης ή ελληνικά λογοτεχνικά κείμενα που αναφέρονται σε Εβραίους, οφείλω να έχω συμπεριλάβει στο εγχείρημά μου και όλες τις άλλες ενδεχόμενες ταυτότητες των μαθητών και μαθητριών μου: το ότι είναι ροκάδες, έφηβοι, οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων... Έτσι, πιθανόν τα κείμενα για τους Εβραίους να περιμένουν, εάν άλλες ταυτότητες ισχυρότερες θέλουν να εκφραστούν, να νοηματοδοτηθούν και να νοηματοδοτήσουν την τάξη μας και το μάθημά μας.
Οι σχολικές τάξεις μπορούν να λειτουργήσουν ως χώροι πολιτισμικής παραγωγής, καθώς η διδασκαλία της λογοτεχνίας και η ανίχνευση των αρθρούμενων λόγων ανακατασκευάζει ταυτότητες ή ισχυροποιεί τις ήδη υπάρχουσες. Είναι φυσικό ότι το βάρος πέφτει στα ανθρωπιστικά μαθήματα και κυρίως στη λογοτεχνία. Ανέκαθεν οι άνθρωποι είχαν μεγάλες προσδοκίες από τη διδασκαλία της λογοτεχνίας και την αντιμετώπιζαν ως έναν τρόπο κατανόησης και αλλαγής της κοινωνίας. Γιατί πράγματι: «Όταν οι μαθητές παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαδικασία παραγωγής λογοτεχνίας, οι λιγότερο ενθουσιώδεις μαθητές είναι δυνατόν να κινητοποιηθούν, γιατί προσκλήθηκαν να παίξουν έναν ενεργητικό ρόλο στην κατασκευή της». (Hardcastle J., 1985) |
 |
