Ένας δάσκαλος κατηγορεί το μαθητή για απροσεξία, μια δασκάλα καταλογίζει στον ξένο μαθητή την έλλειψη καλών τρόπων, ενώ και οι δύο μαθητές δεν αντιλαμβάνονται καν τι τους καταλογίζεται και παραπονιούνται.
Και στις δύο περιπτώσεις, παρά τις καλές προθέσεις των δασκάλων, υπάρχουν φανερά κάποια εμπόδια στην επικοινωνία που οδηγούν σε μια παρανόηση της κατάστασης και από τις δύο πλευρές.
Γιατί διαμαρτυρήθηκε ο μαθητής, αφού ο δάσκαλός του τον ενίσχυε λεκτικά μέχρι να κάνει λάθη; Γιατί ο ξένος μαθητής δεν καταλαβαίνει τις εξηγήσεις της δασκάλας του;
Μήπως φταίει ο δάσκαλος που κάνει λάθη ο μαθητής; Μήπως η δασκάλα έχει άδικο που φέρθηκε απότομα στο μαθητή; Μήπως η επικοινωνία δεν είναι τόσο συνειδητή και ξεκάθαρη όσο νομίζουμε, αλλά υπάρχει και ένας κώδικας μυστικός και πολύπλοκος που δε μαθαίνουμε στο σχολείο, τον έχουμε σε κάποιο βαθμό μάθει ασυνείδητα και ανάλογα κατευθύνουμε τις ερμηνείες μας;
|