Τα κείμενα υπάρχουν για να βγάζουν νόημα και δε μετριούνται ούτε με το μέτρο ούτε με τις αράδες. Όλοι γνωρίζουμε από την εμπειρία μας ότι ένα κείμενο που μας ενδιαφέρει θα το διαβάσουμε όσο μεγάλο κι αν είναι, γιατί έχουμε αγωνία τι θα γίνει παρακάτω, γιατί ψάχνουμε μια απάντηση (αν πρόκειται για πληροφοριακό κείμενο) που μας είναι αναγκαία. Ανάλογα, συμβαίνει να διακόπτουμε μια ανάγνωση στη μέση όταν έχουμε βαρεθεί ή όταν νομίζουμε ότι καταλάβαμε περί τίνος πρόκειται, όταν δηλαδή έχουμε πάρει την απάντηση που ζητούσαμε.
Άρα, είναι σημαντικό το κείμενο να περιέχει ολοκληρωμένα νοήματα και η στοιχειώδης εγγύηση γι' αυτό είναι να έχει αρχή, μέση και τέλος, να είναι δηλαδή ένα ολόκληρο κείμενο, όπως το έγραψε ο συγγραφέας του. Περικοπές, αλλαγές δύσκολων λέξεων και αντικατάσταση με άλλες δήθεν ευκολότερες, καθώς και άλλες επεμβάσεις που συχνά βλέπουμε σε κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στα σχολικά ανθολόγια δεν κατορθώνουν τίποτε άλλο από το να επιβάλλουν μια πλαστή ομοιομορφία και να "σχολειοποιούν" τη λογοτεχνία.
Κανείς ποτέ δεν αγάπησε την ανάγνωση διαβάζοντας αποσπάσματα, ενώ, αντίθετα, υπάρχουν πολλοί αναγνώστες που ξενύχτησαν πάνω από κείμενα με πολλές δυσκολίες γιατί είχαν κίνητρο.
|