Γιατί;

Ο εκπαιδευτικός στο πρώτο παράδειγμα με την αφρικάνικη μουσική αποτυγχάνει σε σχέση με το στόχο που έχει θέσει, γιατί προσπαθεί με λάθος τρόπο. Κι αυτό γιατί απλώς παραθέτει το διαφορετικό, χωρίς να έχει επεξεργαστεί το πώς αυτό θα γίνει αντιληπτό από τα παιδιά. Η επιλογή των Αφρικανών ενισχύει τη στερεοτυπική εικόνα μιας φολκλορικής εξωτικής Αφρικής και καλλιεργεί ταυτοχρόνως συναισθήματα οίκτου και λύπησης. Στην περίπτωση αυτή η αποδοχή του άλλου βασίζεται σε μια στάση ηθικού τύπου, που υποκρύπτει μια ιεράρχηση ανώτερων και κατώτερων πολιτισμών. Ο εκπαιδευτικός θεωρεί ότι η παράθεση του διαφορετικού ως κάτι εξωτικού και η καλλιέργεια ηθικής η οποία θα στηρίζεται στη λύπηση και τον οίκτο θα συμβάλουν στη συνύπαρξη των παιδιών με τους «άλλους», ενώ στην πραγματικότητα επιτυγχάνεται το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

Ο εκπαιδευτικός στο δεύτερο παράδειγμα χρησιμοποιεί σαν «κλειδί» το εκπαιδευτικό υλικό που βρήκε σε ένα βιβλίο. Δεν καταφέρνει όμως να φτιάξει τα δικά του «αντικλείδια» για να πετύχει τους στόχους του.
Αν και ακολουθεί κατά γράμμα τη δραστηριότητα που βρήκε στο βιβλίο, δεν μπορεί να εμβαθύνει στην ουσία των στόχων του και να αντιμετωπίσει τα ζητήματα που προκύπτουν στην τάξη του, με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει και αυτός στο στόχο του. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι το να ακολουθεί κανείς μια δραστηριότητα κατά γράμμα δεν αρκεί από μόνο του για να πετύχει το στόχο που έχει θέσει. Χρειάζεται πριν από όλα να έχει ξεκαθαρίσει ο ίδιος ο εκπαιδευτικός τι θέλει να πετύχει και να έχει λάβει υπόψη του όλες τις παραμέτρους σε σχέση με το πλαίσιο της τάξης του.