Το «κλειδί» της επιτυχίας βρίσκεται κυρίως στην αντίληψη για την... επιτυχία.
Οι δραστηριότητες θα πρέπει να κρίνονται από το αν οι μαθητές πέτυχαν ή όχι να αποκαταστήσουν τις ζητούμενες κάθε φορά συνδέσεις:
να κατασκευάσουν κομμάτια του υλικού κόσμου ακολουθώντας οδηγίες
να συνδέσουν μια θεωρητική ιδέα με τη διαδικασία της μέτρησής της
να εντοπίσουν τα ζητούμενα τεκμήρια
να τα προβλέψουν ή να τα ερμηνεύσουν χρησιμοποιώντας την κατάλληλη ιδέα
και όχι από το αν «έμαθαν» να διατυπώνουν ένα «νόμο» ή έναν «ορισμό» σε θεωρητική (και τελικά σχολική) γλώσσα.
Δηλαδή, η γνώση που ενδιαφέρει είναι η γνώση που επιτρέπει στους μαθητές να διεκπεραιώνουν τα επιμέρους έργα, και η κατάκτησή της κρίνεται από το αν έχει γίνει λειτουργικά κατανοητή και όχι από το αν μπορούν οι μαθητές να την ανακοινώσουν χρησιμοποιώντας το θεωρητικό λόγο.
Η μάθηση στις Φυσικές Επιστήμες ισοδυναμεί με τη μύηση στις πρακτικές τους. Η επιστημονική-θεωρητική γλώσσα αναδύεται από τη μύηση αυτή, με αφετηρία την προφορική-εργαστηριακή μορφή της: ένα προνομιακό πεδίο έκφρασης για δίγλωσσους μαθητές;
|