Στο ερώτημα εάν είμαστε ικανοποιημένοι από την Β' τάξη, η άποψή μου είναι: ναι!
Στόχος του έργου ήταν η σύνδεση.
Η προφορική της περιγραφή μπορεί να αποτελεί μια καλή γλωσσική άσκηση ή μια, εκπαιδευτικά ενδεδειγμένη, άσκηση επικοινωνίας ανάμεσα στους μαθητές, με κανένα τρόπο όμως δεν αποτελεί «κείμενο» προς απομνημόνευση.
Δεν υπάρχει «ορισμός» της αιώρησης. Υπάρχει η λειτουργική κατανόησή της μέσα στο πλαίσιο κάποιων διαδικασιών/πρακτικών. Δεν μπορεί, λοιπόν, να περιγραφεί μονοσήμαντα, όπως, σε πείσμα των βιβλίων, δεν μπορούν να περιγραφούν μονοσήμαντα και οι επόμενες έννοιες που θα εισαχθούν στη διδασκαλία του εκκρεμούς (μήκος, περίοδος, συχνότητα). Αν προσπαθήσετε να τις ορίσετε, θα καταλήξετε να περιγράφετε τον τρόπο μέτρησής τους και οι μετρήσεις δεν είναι λόγια, είναι παρεμβάσεις.
Ο «τρίτος δρόμος» μού φαίνεται ανοιχτός. Από την επιστημονική μας παράδοση
προωθούμε διδακτικά αυτό που στην ουσία την καθιέρωσε: τις πρακτικές της.
Από τη θεωρητική της παραγωγή προωθούμε τη λειτουργική κατανόηση των εννοιών/ιδεών
που κατασκεύασε. Και αυτοί οι στόχοι μας καθίστανται εφικτοί μέσα σε ένα
διδακτικό περιβάλλον οργανωμένο στη βάση απλών εργαστηριακών έργων. Ένα
περιβάλλον που υιοθετεί τον ελεύθερο προφορικό λόγο και περιμένει με υπομονή
τη γλωσσική ανάδυση των θεωρητικών εννοιών. Ένα περιβάλλον που μοιάζει
να φτιάχτηκε ειδικά για δίγλωσσους μαθητές... ίσως γιατί οι Φυσικές Επιστήμες
μιλούν, ούτως ή άλλως, μια «ξένη γλώσσα». |