Τι μπορώ να κάνω όταν διδάσκω ιστορία;

Πώς μπορεί κανείς να μετριάσει αυτή την κατάσταση; Το ζήτημα τίθεται γενικότερα, για όλα τα ελληνικά σχολεία, γιατί είναι πρώτης τάξης προτεραιότητα να πάψει η παρανόηση για το τι είναι ιστορία και να μετριαστεί η απέχθεια με την οποία προσεγγίζεται η ιστορία από μεγάλα τμήματα του νεανικού πληθυσμού.

Απέχθεια που έχει ρητές συνέπειες:

αφενός μειώνει την κριτική ικανότητα, την περιέργεια και τη φαντασία, δεξιότητες που σχετίζονται άμεσα με την ενασχόληση με την ιστορία και που η απουσία τους βαραίνει αρνητικά τόσο στο επίπεδο της παραγωγής της επιστημονικής γνώσης όσο και σε εκείνο της καθημερινής ζωής, της ιδιότητας του ενεργού πολίτη

αφετέρου ευνοεί την ιδεολογική χειραγώγηση γιατί αποδέχεται ως φυσική την ιδεολογική χρήση της ιστορίας.
Τι είναι όμως αυτή η περίφημη «κριτική ικανότητα»;