Οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες, σε συνδυασμό με τη
βιωματική-επικοινωνιακή προσέγγιση, αποτελούν ένα ιδιαίτερα χρήσιμο
και αποτελεσματικό μέσο για την έκφραση των προσωπικών συναισθημάτων
και την εκτόνωση της ενέργειας, αλλά και μια ακόμη αφορμή για συνεργασία
και αλληλογνωριμία. Η καλλιτεχνική μορφή έκφρασης βοηθά ιδιαίτερα τα
αλλόγλωσσα παιδιά να εκφραστούν ελεύθερα,
χωρίς
το «φόβο του λάθους» που συχνά χαρακτηρίζει τη λεκτική επικοινωνία.
Στο σχέδιο εργασίας για τη μετανάστευση, ο δάσκαλος περιγράφει την τάξη
σαν «μικρό καλλιτεχνικό εργαστήριο», όπου μια σειρά από ποικίλες καλλιτεχνικές
δραστηριότητες πλούτιζαν την εξέλιξη του σχεδίου εργασίας, αποτελώντας
δείκτη της συνεχώς αυξανόμενης ευαισθησίας και εμπλοκής των παιδιών
στο θέμα της μετανάστευσης.
Καθώς το σχέδιο εργασίας για τη μετανάστευση εξελισσόταν, η τάξη έπαιρνε
και τη μορφή ενός μικρού καλλιτεχνικού εργαστηρίου. Οι τοίχοι είχαν
διακοσμηθεί με ζωγραφιές εμπνευσμένες από τη ζωή των μεταναστών, καθώς
και με φωτογραφίες που είχαν τραβήξει οι διάφορες ομάδες στη φάση της
συλλογής των πληροφοριών τους.
Εξ αρχής συμφωνήθηκε πως τόσο οι εικαστικές δημιουργίες των μαθητών όσο και το θεατρικό δρώμενο θα παρουσιάζονταν στην ολοκληρωμένη παρουσίαση του προγράμματος στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Η ιδέα της παρουσίασης του προγράμματος σε ευρύτερο κοινό άρεσε πολύ στα παιδιά και αποτέλεσε ένα ακόμη ισχυρό κίνητρο για την οργάνωση της δουλειάς των ομάδων. Με αφορμή την παρουσίαση κάθε ομάδα έγραψε ένα μικρό κείμενο με τα κυριότερα σημεία από το υλικό της έρευνας που συγκέντρωσε, ενώ παράλληλα αξιοποίησε το έντυπο υλικό που συγκεντρώθηκε στην τάξη κατά τη διάρκεια του προγράμματος.