Ο ρόλος του δασκάλου

Με όλα τα παραπάνω έγινε, νομίζουμε, σαφές ότι η γνώση μπορεί να κατακτηθεί από τα παιδιά, αρκεί να αποκτήσει ένα νόημα για αυτά, για τη δική τους ζωή. Πρέπει όμως κάθε φορά να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος ο οποίος θα ανταποκρίνεται στις συγκεκριμένες ανάγκες και συνθήκες. Αναγνωρίζοντας τις ιδιαίτερες πολιτισμικές αναφορές των παιδιών στα σχολεία της Θράκης, καθώς και τις ιδιαιτερότητες των σχολείων (χωριό-πόλη, βουνό-κάμπος), ο δάσκαλος καλείται κάθε φορά να αυτοσχεδιάσει, να προσαρμόσει, να επιλέξει και να στοχοθετήσει με βάση τις ανάγκες της τάξης του.  

Για να προχωρήσει όμως σε αυτή τη διαδικασία, θα πρέπει καταρχήν να κατανοήσει το πλαίσιο και την πολυπλοκότητά του και έπειτα να επιλέξει τα «εργαλεία» της παρέμβασής του. Έτσι, και ο ίδιος εντάσσεται στην κοινή διαδικασία ενεργητικής μάθησης, ανακαλύπτοντας τα δικά του κίνητρα, θέτοντας ερωτήματα, αναγνωρίζοντας τα κενά στην εκπαιδευτική διαδικασία. Επινοεί, συνθέτει, αναπροσαρμόζει, επαναστοχοθετεί στο πλαίσιο μιας διαδικασίας που του προσφέρει ικανοποίηση. Αισθάνεται με τη σειρά του μέρος μιας συλλογικότητας, εμψυχώνεται καθώς αντιλαμβάνεται ότι και ο ίδιος συνέβαλε στη δημιουργία της. Συμμετέχοντας στη συλλογική δραστηριότητα της τάξης, μαθαίνει και ο ίδιος, γίνεται πιο ευρηματικός, ευέλικτος και, εντέλει, αισθάνεται βαθιά ικανοποιημένος.