Το «φυσικό» και «αυτονόητο» έχουν πιά κλονιστεί

Τα προηγούμενα παραθέματα προέρχονται από εκπαιδευτικούς που εργάζονται στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης. Θα μπορούσαν να προέρχονται από οποιονδήποτε εκπαιδευτικό εργάζεται σε άλλη αγροτική ή κοινωνικά υποβαθμισμένη περιοχή με παιδιά μη προνομιούχων οικογενειών. Σε άλλα βιβλία της σειράς, γραμμένα από την Άννα Φραγκουδάκη και τη Νέλλη Ασκούνη, τεκμηριώνεται ότι

η χαμηλή επίδοση,
η κακή βαθμολογία,
η εγκατάλειψη του σχολείου,
η απουσία ενδιαφέροντος για την παιδεία,
οι χαμηλές προσδοκίες για το σχολικό μέλλον

χαρακτηρίζουν μαζικά ορισμένες κοινωνικές κατηγορίες, παντού τις ίδιες, τα παιδιά των οικογενειών που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα (αγρότες, εργάτες και τεχνίτες, μετανάστες και μειονότητες).

Η αποτυχία των παιδιών που προέρχονταν από κοινωνικά μη προνομιούχες οικογένειες για πολλά χρόνια θεωρούνταν «φυσική». Ήταν σχεδόν αυτονόητο τα παιδιά των κοινωνικά προνομιούχων και μορφωμένων τάξεων να έχουν καλύτερη επίδοση από αυτά των αγροτών και των εργατών.

Ωστόσο, η επιστήμη της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης έχει κλονίσει αυτό το «φυσικό» και «αυτονόητο», που κάνει τους εκπαιδευτικούς από τη μια μεριά να «σηκώνουν τα χέρια» και από την άλλη να εκλογικεύουν την αποτυχία, η οποία ενδεχομένως αισθάνονται ότι τους βαραίνει. Για να αντισταθμιστεί λοιπόν αυτή η διαφορά, λαμβάνονται όλο και περισσότερα μέτρα για τη βελτίωση της χαμηλής επίδοσης των παιδιών που προέρχονται από λαϊκά κοινωνικά στρώματα, όπως: ενισχυτικές διδασκαλίες, ειδικές τάξεις, πρόσθετα υλικά.