Σκηνή 2η συνέχεια
Γιατί όμως οι μαθητές αντέδρασαν με αυτό τον τρόπο στο συγκεκριμένο συμβάν; Δύο τρία μαθήματα πριν έγινε λόγος για τις διεκδικήσεις των εργατών την εποχή εκείνη, τη δημιουργία των συνδικαλιστικών ενώσεων και άλλα συναφή θέματα. Γιατί η σιωπή δεν έσπασε τότε; Γιατί τα κορίτσια παρέμειναν σιωπηλά σε ένα «γυναικείο» θέμα; Γιατί, τέλος, τα αγόρια ταυτίστηκαν με ένα «γυναικείο» θέμα; Γιατί η σιωπή έσπασε εξίμισι μήνες μετά την έναρξη των μαθημάτων; Γιατί δεν ταυτίστηκαν, παιδιά οικοδόμων και αγροτών, με τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης αλλά με το κίνημα της γυναικείας χειραφέτησης; Ήταν απλώς πρωτόγνωρο για αυτούς και ως εκ τούτου δεν αισθάνονταν να απειλούνται;
Σαφώς και επρόκειτο για ένα κίνημα πολύ μακρινό σε σχέση με τη δική τους κατάσταση. Αυτή ακριβώς η απόσταση τους επέτρεπε να ταυτιστούν με το συγκεκριμένο κίνημα διεκδίκησης και μέσω αυτής της ταύτισης να καταφέρουν να εκφράσουν, έμμεσα καταρχήν, τις διεκδικήσεις της μειονοτικής τους ταυτότητας. Όποιες ταυτίσεις λάνθαναν ήθελαν δουλειά για να αναδειχθούν. Ως εκ τούτου, τους παρείχε ασφάλεια. Δε θα γίνονταν εύκολες ταυτίσεις και αναγωγές στη δική τους κατάσταση. Επιπλέον, σε μια τόσο ανδροκρατούμενη κοινωνία, με ξεχωριστούς και διακριτούς ρόλους για τα δύο φύλα, η ταύτιση αυτών των δύο (φεμινιστριών και μειονοτικών ανδρών) όσο παράλογη φαινόταν, τόση ασφάλεια παρείχε στους δεύτερους. Το αιτούμενο δεν ήταν η θέση της γυναίκας αλλά η ανάδειξη του μειονοτικού. Προς αυτή την κατεύθυνση στραφήκαμε. Με ποιο κόστος όμως;
|