Κάποια ερωτήματα
Μήπως όμως ακολουθώντας τους ρυθμούς κάθε παιδιού και αφήνοντάς το να επιλέγει τις δικές του διαδρομές μάθησης, τις δικές του δοκιμασμένες στρατηγικές έμμεσα το εμποδίζουμε από το να εξασκηθεί σε νέες στρατηγικές απαραίτητες για περισσότερο σύνθετες ή διαφορετικές μορφές μάθησης;

Μήπως δουλεύοντας σε ομάδες όπου οι ρόλοι κατανέμονται με βάση τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντα κάθε παιδιού οδηγούμε τελικά τα παιδιά στο να «εγκλωβιστούν» σε αυτό που ήδη ξέρουν;

Για παράδειγμα, το παιδί που προτιμά να γράφει λεζάντες στη σχολική εφημερίδα και όχι συνεχές κείμενο πώς θα «αναγκαστεί» να κάνει κάτι πιο σύνθετο από αυτό στο οποίο ήδη τα καταφέρνει; Η απόφαση του παιδιού να κάνει κάτι πιο δύσκολο, να τολμήσει κάτι στο οποίο μπορεί και να μην τα καταφέρει θα προέλθει όχι μόνο από τους χειρισμούς του ίδιου του εκπαιδευτικού και τη συνολική παιδαγωγική ατμόσφαιρα της τάξης, αλλά και από το ίδιο το παιδί που, όταν συνειδητοποιήσει ότι γίνεται αποδεκτό γι' αυτό που μπορεί να κάνει, θα τολμήσει να δοκιμάσει το νέο, ιδίως όταν νιώθει ότι το λάθος είναι επιτρεπτό και δεν τιμωρείται.