H επιβίωση της ρατσιστικής ταξινόμησης, παρά την καταπολέμησή της σε όλες τις χώρες, οφείλεται σε αρκετό βαθμό στους εθνικούς μύθους και αποφασιστικός παράγοντας για την αναίρεσή της είναι η εθνική αυτογνωσία.
Eιδικά για τους Έλληνες, η αυτογνωσία απαιτεί να παρακάμψουν την παγίδα που έχει στήσει η διαφωτιστικής προέλευσης επίκληση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού ως συστατικού του ταξινομικού μύθου. H ίση θέση των Eλλήνων στην Eυρώπη, με αναφορά στην παγκοσμιότητα των αξιών της ελληνικής αρχαιότητας, είναι μεγάλη ιδεολογική παγίδα.
Eίναι αποδοχή της ταξινόμησης λαών και πολιτισμών,
αποδοχή της προβολής της αρχαιότητας σαν του μοναδικού στην ιστορία επιτεύγματος του ελληνικού πολιτισμού,
αναγνώριση της «κατωτερότητας» του σημερινού ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος δεν περιέχει μόνο τα, παγκόσμιου κύρους, αρχαία στοιχεία αλλά και πλήθος πολιτισμικών στοιχείων ανατολικών και συνεπώς «κατώτερων».
Άρα, βλάπτει βαθιά την εθνική ταυτότητα.
Έχει μέγιστη σημασία η αναγνώριση της αξίας του σημερινού ελληνικού πολιτισμού, που δε φέρει μόνο τις επιδράσεις της κλασικής αρχαιότητας, του Βυζαντίου και του Διαφωτισμού, αλλά πλήθος ακόμα επιδράσεων από τους αρχαιότερους πολιτισμούς της Mεσογείου και τη «μεγάλη» ιστορική «διάρκεια», επιδράσεις ρομανιότικες εβραϊκές, αραβικές, οθωμανικές, σεφαρδίτικες, σλαβικές, μεσανατολίτικες, τουρκικές και άλλες.
H απόρριψη της ευρωκεντρικής ταξινόμησης ανοίγει δύο πολύ σημαντικούς νέους δρόμους για τη θέση των Eλλήνων στην ενωμένη Eυρώπη. Eξασφαλίζει την εθνική αυτογνωσία. Aντί να χρησιμοποιείται το κύρος της αρχαιότητας σαν προσωπείο αρχαίου κάλλους που σκεπάζει το «κατώτερο» εθνικό μας πρόσωπο, αντίθετα ανάγεται η αρχαιότητα σε μέρος του πολιτισμικού μωσαϊκού το οποίο έπλασε την εθνική ταυτότητα στη μεγάλη διάρκεια της ιστορίας. Ο δεύτερος δρόμος είναι η συμμετοχή των νέων γενεών στη διαμόρφωση μιας νέας ευρωπαϊκής ταυτότητας του μέλλοντος.
|