Η μέθοδος project
Στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, η εφαρμογή της μεθόδου project είναι πιο εύκολη, καθώς υπάρχει μόνο ένας δάσκαλος που διδάσκει όλα τα αντικείμενα και είναι σε θέση να ελέγχει απόλυτα το χρόνο του και την κατανομή της εργασίας των μαθητών του. Στη βαθμίδα αυτή η διεπιστημονικότητα (ή, πιο ορθά, η διακλαδικότητα) είναι πολύ εμφανής.

Λ.χ. στην ενότητα «Η ζωή των άλλων λαών» στο μάθημα της λογοτεχνίας, τα θρησκευτικά, η γεωγραφία, η ιστορία και η γλώσσα είναι παραπάνω από χρήσιμα μαθήματα.

Στη λογοτεχνική ενότητα για τον «ξένο» πάλι, οι γονείς και οι συγγενείς θα βοηθήσουν τα παιδιά στη συλλογή πληροφοριών σχετικά με την καταγωγή τους, οι βιβλιοθήκες θα δώσουν τα κείμενα και οι δισκοθήκες των βιβλιοθηκών, των γονιών, των φίλων θα προμηθεύσουν την τάξη με τραγούδια για τον ξένο, τους μετανάστες κ.λπ. Τότε το μάθημα της μουσικής θα λειτουργήσει βοηθητικά για την καλύτερη πρόσληψη του υλικού μας. Στην ιστορία θα δούμε τις μετακινήσεις των λαών και θα ανιχνεύσουμε τα αίτια και τους λόγους μετανάστευσης. Θα δούμε φωτογραφίες από λευκώματα, θα ακούσουμε δημοτικά τραγούδια, θα δραματοποιήσουμε τα κείμενα που επιλέξαμε. Στο τέλος της χρονιάς θα εκθέσουμε το υλικό μας και, ενδεχομένως, θα κάνουμε μία θεατρική παράσταση (full ή semi-staged) με βάση την εργασία μας όλη τη χρονιά.

  Στη βαθμίδα αυτή τα όρια μεταξύ των διάφορων μαθημάτων είναι πολύ ρευστά, γι' αυτό και η διδασκαλία σε ομάδες και η μέθοδος project είναι κυρίαρχες και εφαρμόζονται με πιστότητα. Όσο προχωρούμε όμως στις επόμενες βαθμίδες της εκπαίδευσης, αρχίζει η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών και η διακλαδικότητα υποχωρεί. Δεν είναι αναγκαίο όμως να μη συνεργάζονται οι εκπαιδευτικοί της βαθμίδας του Γυμνασίου. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο σήμερα επιδιώκει να συμβάλει στην υποστήριξη και καλλιέργεια της διακλαδικότητας και σ' αυτήν τη βαθμίδα. Εξάλλου, έχουμε πολλά παραδείγματα τέτοιων συνεργασιών, κυρίως μέσω των προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.