Ο ΦίλιπποςΓια τα παιδιά τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Δε θα έπρεπε ίσως να επιμείνουμε εδώ στο θέμα του ποια είναι η μητρική  τους γλώσσα (στην κυριολεκτική έννοια του όρου είναι βεβαίως τα ελληνικά, αλλά αυτό δεν αντιστοιχεί κατ' ανάγκη στην έννοια της «πρώτης γλώσσας», ως προς τη γλωσσική τους ικανότητα), αλλά μάλλον να δούμε πώς αυτές οι τρεις γλώσσες εξελίχθηκαν μέσα τους μέχρι σήμερα και τι νοήματα αποδίδουν σε καθεμία από αυτές.
Τα παιδιά πήγαν από πολύ νωρίς στο βελγικό γαλλόφωνο σχολείο, ο Φίλιππος από 3 ετών, η Λουίζα από 2,5 ετών (το θέμα της επιλογής του σχολείου θα αναπτυχθεί παρακάτω). Έμαθαν και οι δύο τα ελληνικά από πολύ μικρή ηλικία μιλώντας μαζί μου, αλλά επίσης μέσω της οικογένειας στην Ελλάδα, με την οποία είναι πολύ συνδεδεμένοι και στο σπίτι της οποίας έχουν μείνει για μεγάλα διαστήματα κατά τη διάρκεια των διακοπών. Πριν ξεκινήσει το σχολείο, ο Φίλιππος μιλούσε τα ελληνικά καλύτερα από ό,τι τα γαλλικά. Σ' αυτή την προσχολική περίοδο χρησιμοποιούσα σχεδόν συστηματικά τα ελληνικά όταν μιλούσα μαζί του, και ο Μπομπ τα αγγλικά. Αλλά από τη στιγμή που πήγε στο σχολείο τα γαλλικά πολύ γρήγορα «πήραν το πάνω χέρι», έγιναν η πρώτη του γλώσσα, με όρους ικανότητας, και υποσκέλισαν τα ελληνικά και τα αγγλικά, στα οποία εγώ και ο πατέρας του του μιλούσαμε ως τότε. Κατά τα πρώτα χρόνια του σχολείου ο Φίλιππος δεν ήθελε να μιλάει αγγλικά ο ίδιος, αλλά δεν τον ενοχλούσε που ο Μπομπ του απευθυνόταν στα αγγλικά. Πολύ απλά, του απαντούσε στα γαλλικά. Στα 9 με 10 του ο Φίλιππος άρχισε να εκδηλώνει πολύ έντονο ενδιαφέρον για τα αγγλικά και θέλησε να τα μελετήσει συστηματικά. |
|
 |
|
