Επιπλέον, μέσα από τέτοιες παρεμβάσεις, τα αλλόγλωσσα
παιδιά που έχουν αδυναμία να εκφραστούν στη δεύτερη γλώσσα βοηθούνται
να την κατακτήσουν καλύτερα. Μαθαίνουν χωρίς να φοβούνται το λάθος,
μέσα σε περιβάλλον συνεργασίας και διαλόγου. Στο περιβάλλον αυτό δεν
έχουν θέση ο ανταγωνισμός και η προβολή του ατόμου, αλλά η ανάδειξη
της ομάδας.
Ο λόγος παύει να είναι η μοναδική οδός επικοινωνίας και επομένως η άγνοια της δεύτερης γλώσσας δεν οδηγεί υποχρεωτικά σε αδυναμία επικοινωνίας ούτε σε απομόνωση.
Με την καθιέρωση πολλαπλών τρόπων προσέγγισης της γνώσης τα παιδιά αυτά
δεν πλήττουν, αποκτούν πραγματικό ενδιαφέρον για το αντικείμενο της
δουλειάς τους, θέλουν να εκφράσουν τις απόψεις ή τα συναισθήματά τους
σχετικά με αυτό και αναπτύσσουν μια αυθεντική σχέση με το γραπτό και
τον προφορικό λόγο.
Έτσι, σιγά σιγά, προσεγγίζεται η δεύτερη γλώσσα άμεσα και αποτελεσματικά
και δίνεται η δυνατότητα στο δάσκαλο να σεβαστεί τους ατομικούς ρυθμούς
κάθε μαθητή και να συντονίζει την εργασία της τάξης σε διαφορετικά επίπεδα.
Στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης (και ιδιαίτερα στα μονοθέσια) ο δάσκαλος είναι ο μοναδικός φορέας της δεύτερης γλώσσας και αποτελεί το μόνο γλωσσικό πρότυπο. Ένας από τους πλέον αποτελεσματικούς τρόπους ενθάρρυνσης των παιδιών αυτών των σχολείων για να παράγουν λόγο στη γλώσσα που μαθαίνουν είναι να συμμετέχουν, μαζί με ένα φυσικό ομιλητή, στη διεκπεραίωση μιας δραστηριότητας για την οποία είναι απαραίτητη και η δική τους συνδρομή.
|