Τι συνέβη στην δεύτερη περίπτωση; |
|
|
Η Ευδοξία δεν είναι τόσο προσανατολισμένη στη διδασκαλία. Θεωρεί πως «καλός φιλόλογος είναι ο διαβασμένος φιλόλογος» και απεχθάνεται όλη αυτή τη συζήτηση περί διδασκαλίας και διδακτικής, περί κοινωνιολογικών θεωριών και άλλων συναφών. Η δύσκολη πραγματικότητα και η επαφή με τη Θεώνη την κάνουν να αλλάξει κάπως στάση, αλλά αυτό που πραγματικά τη στρέφει σε άλλη εντελώς κατεύθυνση είναι η «πανωλεθρία» των μαθητών της στις εξετάσεις. Αφού διαβάσει την εργασία της Θεώνης, επιχειρεί κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που έκανε πριν. Τα αποτελέσματα μάλλον τη δικαιώνουν.
Και οι δύο φιλόλογοι είναι επαρκείς και καλοπροαίρετοι εκπαιδευτικοί. Η δεύτερη ανήκει στην πλειοψηφία των φιλολόγων οι οποίοι, αβοήθητοι εντελώς και χωρίς καθόλου παιδαγωγικές σπουδές, ρίχνονται στη σκληρή πραγματικότητα του σχολείου. Κάποιες φορές, μάλιστα, στις πρώτες σπουδές τους όχι μόνο δεν ενθαρρύνονται να σκέφτονται παιδαγωγικά, αλλά αντίθετα αποθαρρύνονται από τους αποκλειστικά ακαδημαϊκά προσανατολισμένους πανεπιστημιακούς δασκάλους τους. |
|
 |
|
