Περί αξιολόγησης γενικά (συνέχεια)
Η αξιολόγηση των μαθητών (ή, ορθότερα, η αξιολόγηση των εργασιών/του έργου των μαθητών) δεν μπορεί παρά
- να πηγάζει από τη φιλοσοφία, τις αρχές και το περιεχόμενο της διδασκαλίας και
- να επηρεάζει, με τη σειρά της, τη μεθόδευση της διδασκαλίας.
- Παρά το γεγονός ότι αυτό πολύ συχνά δε γίνεται σεβαστό ή αντιληπτό, οι εξετάσεις από μόνες τους, όσο εξελιγμένες κι αν είναι, δεν μπορούν να αυτονομηθούν από το πρόγραμμα διδασκαλίας στο οποίο ανήκουν.
- Oι εξετάσεις και η αξιολόγηση των μαθητών:
- είναι κομμάτι της διδασκαλίας και της παιδαγωγικής προσέγγισης που έχουμε υιοθετήσει όλη τη χρονιά,
- αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πειθαρχίας του εκπαιδευτικού συστήματος, υιοθετούνται σιωπηλά και διαμορφώνουν την υποκειμενικότητα των μαθητών.
Αυτός ή ο άλλος τρόπος εξετάσεων (άρα και της διδασκαλίας που προηγήθηκε) διαμορφώνει την υποκειμενικότητα των μαθητών ανάλογα.
- Λ.χ. είναι οι εξετάσεις η ευκαιρία να σε «τσακώσει» ο εκπαιδευτικός αδιάβαστο ή μήπως η ημέρα των εξετάσεων είναι μία μέρα σαν όλες τις άλλες στο σχολείο, γιατί σου ζητά ο δάσκαλός σου, για μία ακόμα φορά, να κάνεις αυτά που έκανες όλη τη χρονιά;
- Μήπως οι εξετάσεις προωθούν τον κοινωνικό αποκλεισμό μέσω της υποτιθέμενης «αντικειμενικότητάς» τους ή μήπως αποτελούν παιδαγωγικό εργαλείο στα χέρια του έμπειρου δασκάλου;
Αυτή ή η άλλη επιλογή εγχαράσσονται στους μαθητές και τους διαμορφώνουν σε ανταγωνιστικούς ή συνεργατικούς, πειθήνιους ή δημιουργικούς ανθρώπους.
|
