|
Οι παραπάνω σκηνές είναι ενδεικτικές τόσο του τρόπου με τον οποίο διαμορφώνεται η μαθηματική γνώση, όσο και του είδους της μαθηματικής γνώσης που κατασκευάζουν οι μαθητές, ως αποτέλεσμα των διαδικασιών μάθησης και διδασκαλίας που ακολουθούνται στην τάξη. Παρά το γεγονός ότι η έρευνα στο χώρο της μαθηματικής εκπαίδευσης γνώρισε τεράστια ανάπτυξη τα τελευταία 30 περίπου χρόνια, τα ευρήματά της δεν κατάφεραν να επηρεάσουν με άμεσο και αποτελεσματικό τρόπο τη διδακτική πράξη, η οποία παραμένει εγκλωβισμένη σε πρακτικές που έχουν αποδειχτεί αναποτελεσματικές και συχνά επιζήμιες. Οι νέες οπτικές που διαμορφώθηκαν, οι οποίες υποδεικνύουν την απομάκρυνση της διδασκαλίας από το μοντέλο της «μετάδοσης της γνώσης» και ενθαρρύνουν την υιοθέτηση εναλλακτικών προσεγγίσεων που ευνοούν την ενεργό κατασκευή της γνώσης από το μαθητή σε ανοικτά μαθησιακά περιβάλλοντα (στο πλαίσιο των οποίων αναγνωρίζεται η καθοριστική συμβολή της αλληλεπίδρασης ψυχολογικών, πολιτισμικών και κοινωνικών παραμέτρων στη διαμόρφωσή της), δεν άγγιξαν ουσιαστικά την εκπαιδευτική πραγματικότητα. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που αυτό επιχειρήθηκε, δεν προχώρησε πέρα από μια, πρώτου επιπέδου, αναπροσαρμογή και συχνά απλή «μεταμφίεση» των παλαιών πρακτικών με καινούρια ένδυση. Το αποτέλεσμα ήταν μια, υβριδικής μορφής, διδακτική πράξη με εξαιρετικά πενιχρά οφέλη, η οποία όμως οικειοποιήθηκε το χαρακτηρισμό της «σύγχρονης», δικαιώνοντας την επιφυλακτικότητα και, ορισμένες φορές, ακόμη και την καχυποψία της ευρύτερης εκπαιδευτικής κοινότητας για κάθε μορφής εναλλακτική προσέγγιση.
|
