Το κίνητρο ορίζεται ως αυτό που θέλουμε να κάνουμε σε αντιπαράθεση με αυτό που ξέρουμε να κάνουμε. Μπορεί δηλαδή να είμαστε απολύτως σε θέση να πράξουμε κάτι, αλλά να επιλέγουμε να μην το κάνουμε γιατί τίποτε δε μας κινητοποιεί για αυτό. Έχω κίνητρο να κάνω κάτι σημαίνει επιθυμώ να κάνω κάτι.
Στις τρεις σκηνές που περιγράψαμε παραπάνω ούτε τα παιδιά της Θράκης ούτε ο Kλοντ είχαν κάποιο εγγενές διανοητικό πρόβλημα που τους εμπόδιζε να μπουν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτό που έμοιαζε να λείπει κάθε φορά ήταν το κίνητρο, το οποίο σε κάθε περίπτωση παίρνει διαφορετική μορφή.
Tο κίνητρο αποτελεί, με άλλα λόγια, το μοχλό της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Πόσες φορές οι εκπαιδευτικοί λένε: «Τα παιδιά σήμερα δεν ενδιαφέρονται για το σχολείο, τίποτε δεν τα κινητοποιεί για να μάθουν». Πώς όμως ακριβώς δημιουργείται το κίνητρο για τη μάθηση; Mε ποιους τρόπους οι εκπαιδευτικοί μπορούν να δημουργήσουν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις ούτως ώστε να κινητοποιούν τους μαθητές και τις μαθήτριές τους;
Η συζήτηση των παιδαγωγών αλλά και των ερευνητών για θέματα μάθησης γύρω από την έννοια του κινήτρου στην εκπαιδευτική διαδικασία διαρκεί πολλά χρόνια και έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί πολλές απόψεις και επιχειρήματα.
|