Συμπεριφοριστική προσέγγιση

Για τον Β. Skinner, κύριο εκπρόσωπο της συμπεριφοριστικής προσέγγισης, οι μαθητές χάνουν το κίνητρο όταν έχουν συχνές και απανωτές αποτυχίες. Aρκεί, σύμφωνα με τη θεωρία του, να βρεθούν μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία τα σωστά εξωτερικά ερεθίσματα, όπως κατάλληλες δραστηριότητες, επιβραβεύσεις εναλλασσόμενες με ποινές, για να επιτευχθεί η επιθυμία για μάθηση και η άμεση κινητοποίηση των δυνατοτήτων των μαθητών.

Για μια επιτυχημένη διδασκαλία, σύμφωνα με αυτή την άποψη, πρέπει κανείς να κατέχει την τεχνική ανεύρεσης αυτών των παραγόντων που θα κινητοποιήσουν τις διαδικασίες μάθησης. Η αντίληψη αυτή θεωρεί το κίνητρο εξωγενή παράγοντα, και σύμφωνα με αυτήν αρκούν εξωτερικά ερεθίσματα για να το δημιουργήσουμε ή ακόμη και να το αποκαταστήσουμε, όταν διαπιστώσουμε ότι αυτό λείπει.

Περισσότερα για τη συμπεριφοριστική προσέγγιση βλ. στο κεφάλαιο «Συμπεριφορικές θεωρίες κινήτρων»,
σ. 81-105, στο Kωσταρίδου-Eυκλείδη A., Ψυχολογία κινήτρων, Eλληνικά Γράμματα, Aθήνα, 1999.