Ιστορία των εικόνων στο σχολείο...

Η χρήση των οπτικοακουστικών μέσων ―η εικόνα κατέχει κυρίαρχη θέση ανάμεσά τους― δεν είναι κάτι εντελώς καινούριο στο χώρο της εκπαίδευσης. Η συστηματική χρήση της εικόνας για εκπαιδευτικούς λόγους ξεκίνησε ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα, γνώρισε όμως μέχρι τα τελευταία χρόνια αρκετά σκαμπανεβάσματα. Από το 1960 και μετά η εικόνα αποτέλεσε βασικό εργαλείο στο χώρο της εκπαίδευσης.

Παρά τη μακρόχρονη χρήση της, ο ρόλος της ―από την πρώτη εμφάνισή της στο χώρο του σχολείου μέχρι σήμερα― δεν είναι ο ίδιος και η εικόνα τείνει να αντιμετωπίζεται πια

όχι απλώς ως ένα βοηθητικό μέσο-εργαλείο μάθησης, δηλαδή όχι απλώς ως κάτι που επεξηγεί το κείμενο, που σχηματοποιεί ένα μάθημα, όπως, π.χ., η εικονογράφηση ενός πειράματος σε ένα βιβλίο φυσικής,

αλλά με τρόπο ισότιμο με τον προφορικό και το γραπτό λόγο, εφόσον ως ένας από τους εκπαιδευτικούς στόχους ορίζεται η κατάκτηση του τρίπτυχου «γραπτός λόγος, προφορικός λόγος, εικόνα».

Η αναγκαιότητα της εκπαίδευσης στην εικόνα τονίζεται ιδιαίτερα σε μια εποχή που ο άνθρωπος κατακλύζεται από εικόνες και που, επομένως, η εικόνα αποτελεί για αυτόν μια από τις βασικές πηγές άντλησης πληροφοριών.

Για το λόγο αυτό σήμερα η εικόνα τείνει να αποτελέσει η ίδια αντικείμενο μάθησης, αντικείμενο ανάλυσης, αντικείμενο παρατήρησης, αντικείμενο βάσει του οποίου διατυπώνονται υποθέσεις, αντικείμενο κατανόησης κ.λπ.