Συμπερασματικά
Όλα αυτά συνδέονται με τη βασική παραδοχή ότι καμιά συνθήκη της πραγματικότητας δε συμβαίνει ερήμην του κοινωνικού και πολιτισμικού πλαισίου μέσα στο οποίο παράγονται οι αντιλήψεις και οι ερμηνείες που έχουν για αυτήν τα εμπλεκόμενα υποκείμενα.

Με άλλα λόγια, τίποτα δε συμβαίνει ερήμην της οπτικής γωνίας που υιοθετούν οι πρωταγωνιστές της.

Αυτό μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό, αν σκεφτούμε τη συγκεκριμένη εκπαιδευτική συνθήκη την οποία περιγράψαμε. Για να γίνει κατανοητή είναι απαραίτητο να λάβουμε υπόψη μας το κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούν εκπαιδευτικός και μαθητές, καθώς και την οπτική γωνία που υιοθετεί καθένας τους, λειτουργώντας μέσα σε αυτό το πλαίσιο.

Έτσι, με τη βοήθεια του αναστοχασμού, δηλαδή της συνεχούς επανατοποθέτησης θα μπορούσε η πολιτισμική απόσταση στην εκπαιδευτική διαδικασία να είναι εργαλείο και όχι εμπόδιο για τον εκπαιδευτικό, από τη στιγμή που οι οπτικές γωνίες όλων των πλευρών μέσα στη σχολική τάξη θα γίνονταν αντικείμενο επεξεργασίας.