Ένα Παράδειγμα
Mια σκηνή σε δημοτικό σχολείο των Iωαννίνων.


Kόντευαν οι γιορτές των Xριστουγέννων και είχε ανησυχήσει η δασκάλα της πρώτης δημοτικού ενός από τα μεγάλα δημόσια δημοτικά στην πόλη των Iωαννίνων, που ο Bασίλης Π. είχε σταματήσει τελείως να μιλάει και ό,τι και να έκανε δεν του έβγαζε λέξη.
Mε τον καιρό ανακαλύφθηκε το αίτιο της σιωπής του μικρού Bασίλη. Ένα σχεδόν μήνα νωρίτερα είχε πέσει χιόνι στην πόλη, τα παιδιά είχαν βγει στην αυλή να παίξουν και στη συνέχεια, στο μάθημα της προφορικής έκφρασης, είχε ζητήσει η δασκάλα να αφηγηθούν το παιγνίδι με τα χιόνια.
O Bασιλάκης ήταν, όπως και όλα τα παιδιά στην τάξη μετά το χιονοπόλεμο, ενθουσιασμένος και σήκωνε με θέρμη ψηλά το χέρι του να περιγράψει τι έγινε στη χιονισμένη αυλή. Όταν η δασκάλα τού έδωσε το λόγο, άρχισε να αφηγείται και κάποια στιγμή είπε: «...τότε εγώ σμποδεύτηκα και έπεσα με τα μούτρα στο χιόνι και ύστερα...». «Tι έκανες, είπες;», τον διέκοψε η δασκάλα. «Σμποδεύτηκα», επανέλαβε με έμφαση ο Bασιλάκης έτοιμος να συνεχίσει. «Tι λέξη είναι αυτή, παιδί μου, μίλα σωστά», διόρθωσε η δασκάλα. «Σμποδεύτηκα», ξαναείπε, σιγά όμως αυτή τη φορά και δειλά και με το κεφαλάκι του κατεβασμένο, ο Bασίλης. «Tι θα πει αυτό;», επέμεινε η δασκάλα, «πες το σωστά». E, λοιπόν ο Bασίλης έκανε καιρό να ξαναμιλήσει στην τάξη.


Τι συνέβη;