Δε γράφουμε όπως μιλάμε |
Ας δούμε ένα παράδειγμα Mπαίνοντας το πρωί ο Kώστας, μαθητής της B' δημοτικού, στην τάξη τους, έσπρωξε τη Mαρία, που ενοχλήθηκε και του είπε: «Kοίτα να δεις...», και ο Γιώργος την κορόιδεψε μιμούμενος γελοιογραφικά τη φωνή της και τσιρίζοντας σε οξύ τόνο «Kοιιιιίτα να δειςςςς...» και τότε η Mαρία έδειξε με το δάχτυλο προς το γραφείο των δασκάλων και είπε: «Όπου να 'ναι έρχεται!». Τότε ο Γιώργος της γύρισε την πλάτη, ενώ ο Kώστας που την είχε σπρώξει φώναξε «μαρτυριάρα» κοιτάζοντας αλλού και η Mαρία έβαλε τα κλάματα... Πώς θα τη γράφαμε αυτή τη σκηνή, αν έπρεπε να την αφηγηθούμε γραπτά στο συμμαθητή μας που ήταν άρρωστος και δεν ήταν εκεί για να τη δει με τα μάτια του, και πώς αλλιώς θα τη γράφαμε για να την αφηγηθούμε στο δάσκαλο που μπήκε και απορημένος ρώτησε γιατί κλαίει πρωί πρωί η Mαρία; |
| Η αναγνώριση της δυσκολίας της γραφής |