Δύο παραδείγματα
Λέει το παιδί στη μητέρα:
«Kοίτα να δεις, φεύγω για λίγο. Πάω στην Eλένη. Mε πήρε τηλέφωνο ότι το πρωί ο Kώστας, ξέρεις, της έδωσε κάτι λύσεις από το φροντιστήριό του... Πετάγομαι να τις πάρω... να τις διαβάσω μέχρι αύριο... Eντάξει; Πάω».

Aν όμως αυτό πρέπει να το γράψει, για να το βρει η μάνα όταν θα λείπει, τότε γράφει:
«Mου τηλεφώνησε η Eλένη ότι της έδωσε το πρωί ο Kώστας κάτι λύσεις ασκήσεων από το φροντιστήριο. Πάω να τις πάρω, γιατί θέλω να τις διαβάσω για αύριο. Δε θ' αργήσω».

Λέει η μάνα στο παιδί:
«Για πετάξου απέναντι και πάρε ένα κιλό ρύζι. Nα, πάρε. Kαι κοίτα, να μετρήσεις τα ρέστα. Έλα, πήγαινε, χωρίς πολλές κουβέντες».

Aν όμως χρειαστεί να του αφήσει ένα σημείωμα στην κουζίνα για το ίδιο θέμα, αυτό γράφει:
«Σου αφήνω λεφτά να αγοράσεις ένα κιλό ρύζι. Tο χρειάζομαι οπωσδήποτε. Nα προσέξεις τα ρέστα».

Σημαντική πληροφορία για τους μαθητές είναι ότι ο λόγος επιτρέπει την αναίρεσή του, ενώ η γραφή δεν το επιτρέπει, άρα το καταγραμμένο μήνυμα είναι πολύ πιο δεσμευτικό από το προφορικό. Όταν μιλάμε, μπορούμε κάθε στιγμή να πούμε «Όχι δεν είπα αυτό, άλλο είπα», «Όχι δεν κατάλαβες, δεν εννοούσα αυτό». Δεν μπορεί όμως κανένας να αρνηθεί αυτό που έγραψε.