Πώς συνδέονται τα κείμενα;

Δύο νέα κείμενα στη θεματική ενότητα «Διδακτική Μεθοδολογία»: Μαθαίνοντας και διδάσκοντας μαθηματικά και Διδασκαλία και αξιολόγηση της επίδοσης των μαθητών. Στο πρώτο κείμενο ο Χαράλαμπος Σακονίδης αναπτύσσει τις σύγχρονες αντιλήψεις για τη διδασκαλία των μαθηματικών. Εξηγεί ότι οι διδακτικές προσεγγίσεις μετατοπίστηκαν τα τελευταία χρόνια από την απλή κατάκτηση συγκεκριμένων αριθμητικών και γεωμετρικών δεξιοτήτων από τους μαθητές, στην έμφαση σε διαδικασίες μάθησης, μέσα από την ανακάλυψη και, τέλος, στην εστίαση στην επίλυση προβλήματος. Στη συνέχεια υποστηρίζει ότι τα μαθηματικά αντιμετωπίζονται, ακόμη και σήμερα, σαν μια ουδέτερη γνώση, ασύνδετη με τις πολιτισμικές και κοινωνικές εμπειρίες των μαθητών. Έτσι το εκπαιδευτικό σύστημα αδυνατεί να αναγνωρίσει τις αποκλίνουσες, από τα τυπικά σχολικά μαθηματικά, εμπειρίες των μαθητών. Μόνο όταν το εκπαιδευτικό σύστημα αναγνωρίσει και επεξεργαστεί τη βιωματική σχέση των παιδιών με τα μαθηματικά, θα μπορέσει να δώσει ισότιμες ευκαιρίες για σχολική επιτυχία.

Στο δεύτερο κείμενο η Ελένη Χοντολίδου αναλύει τις παιδαγωγικές αντιλήψεις για τα ζητήματα αξιολόγησης της επίδοσης των μαθητών στο σχολείο. Εξηγεί ότι η αξιολόγηση σήμερα δεν μπορεί να είναι απλώς ο έλεγχος κατοχής δεξιοτήτων γνωστικού τύπου.

Αντίθετα η αξιολόγηση οφείλει και μπορεί να είναι μια σύνθετη διαδικασία στην οποία αποτιμώνται δεξιότητες, γνώσεις, συναισθήματα, με κριτήριο την αυθεντικότητα, τη γνησιότητα, αλλά και τη γνωστική ορθότητα. Η ορθότητα, όμως, είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης και συζήτησης από όλη την τάξη. Αυτό απαιτεί μια διαφοροποιημένη διδασκαλία, η οποία λαμβάνει υπόψη της το κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο αναφοράς του συνόλου των μαθητών και μαθητριών. Τέλος η συγγραφέας δίνει έμφαση στην αξία της αξιολόγησης για την καλύτερη προετοιμασία του συνόλου των παιδιών, ώστε να επιτύχουν σχολικά.

Και τα δύο κείμενα, από διαφορετική επιστημονική σκοπιά το καθένα, υποστηρίζουν τη σημασία που έχει στην εκπαιδευτική διαδικασία, αφενός να αναζητούμε τους τρόπους σύνδεσης της εμπειρίας των μαθητών με τη σχολική γνώση και αφετέρου να επεξεργαζόμαστε, μέσω της διδασκαλίας και της αξιολόγησης, τις προσωπικές διαδρομές για τη μάθηση. Γιατί μόνο τότε μπορούμε να εξασφαλίσουμε ισότιμη πρόσβαση στη σχολική επιτυχία για το σύνολο των μαθητών και μαθητριών μας.