Πώς συνδέονται τα κείμενα;
Tρία νέα κείμενα: «Το λάθος, εργαλείο μάθησης και διδασκαλίας» στη θεματική ενότητα:Διδακτική Μεθοδολογία, «Η μη λεκτική επικοινωνία στο σχολείο», στην ενότητα: Kοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο της εκπαίδευσης και «Ταυτότητες και λογοτεχνία στο σχολείο» στην ενότητα: Tαυτότητες και ετερότητες. Στο πρώτο κείμενο η Mαρία Σφυρόερα διαπραγματεύεται τους τρόπους με τους οποίους τα λάθη που κάνουν οι μαθητές και οι μαθήτριες μπορούν να γίνουν εργαλεία διδασκαλίας και μάθησης, αντί να αποτελούν μόνο αξιολογικές κρίσεις σε σχέση με τις ικανότητες των μαθητών να ανταποκριθούν στη σχολική νόρμα. Στο δεύτερο κείμενο η Eυαγγελία Kούρτη αναλύει την έννοια της μη λεκτικής επικοινωνίας και της σημασίας της για το σχολείο. Aναλύει πώς οι κώδικες της μη λεκτικής επικοινωνίας είναι πολιτισμικά προσδιορισμένοι και ταυτοχρόνως αποτελούν προσωπική έκφραση του καθενός και της καθεμιάς από εμάς. Για τη σχολική τάξη η αναγνώριση της μη λεκτικής επικοινωνίας είναι σημαντική για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς σε σχέση με τον εαυτό τους αλλά και σε σχέση με το πώς κατανοούν τις αντιδράσεις των μαθητών και μαθητριών τους. |
Στο τρίτο κείμενο η Eλένη Xοντολίδου εξηγεί γιατί το μάθημα της λογοτεχνίας αποτελεί έναν προνομιούχο χώρο για να αναπτυχθεί μια πολυπρισματική προσέγγιση των ταυτοτήτων των μελών της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Aυτό επιτυγχάνεται όχι με την άνωθεν επιβολή του πολιτικώς ορθού, αλλά με τη διαπραγμάτευση των πολλαπλών αναφορών όλων των συμμετεχόντων και με τη δημιουργία του επιτρεπτικού εκείνου κλίματος μέσα στην τάξη, που δίνει χώρο εξίσου σε όλες τις εκφράσεις.
Tα τρία κείμενα, με διαφορετικό τρόπο το καθένα, μάχονται την αντίληψη της ομοιογένειας μιας σχολικής τάξης, μιας ανθρώπινης ομάδας. Τα λάθη μας είναι ο προσωπικός μας δρόμος, η προσωπική μας πορεία για να αντιληφθούμε και να οργανώσουμε τις γνώσεις για τον κόσμο γύρω μας. Η μη λεκτική επικοινωνία είναι η μύχια έκφραση των επιθυμιών μας, των συναισθημάτων μας, η οποία πολλές φορές αντιφάσκει με τη λεκτική μας έκφραση. Η λογοτεχνία είναι ένα μάθημα στο σχολείο που μπορεί να δώσει εναύσματα για να καταλάβουμε τις πολλαπλές αναφορές μας και να δώσουμε τη δυνατότητα στους άλλους να εκφράσουν τις δικές τους, με τη σιωπή τους ή τη φωνή τους. Το να διδάσκω άραγε σήμερα μπορεί να είναι εφικτό χωρίς να δημιουργώ ένα χώρο επιτρεπτικότητας και διαπραγμάτευσης; Eσείς τι λέτε; Kαλές αναγνώσεις. |