Πώς συνδέονται τα κείμενα;
Δύο νέα κείμενα: " Ανάγνωση και ετερότητα" στη θεματική ενότητα: Διδακτική Μεθοδολογία, και "Γλωσσική ετερότητα στην Ελλάδα" στη θεματική ενότητα: Ταυτότητες και Ετερότητες. Στο πρώτο κείμενο η Βενετία Αποστολίδου υποστηρίζει ότι η ανάγνωση ενός κειμένου λογοτεχνίας στη σχολική τάξη είναι μια συνάντηση με την ετερότητα. Η λογοτεχνία μεταφέρει νοήματα, εμπειρίες, συναισθήματα, πολιτισμικές αναφορές από τους κοντινούς και μακρινούς μας "άλλους". Η διδασκαλία της λογοτεχνίας στο σχολείο μπορεί να είναι μια κατεξοχήν δημιουργική διαδικασία παραγωγής νοήματος αν επιτρέπουμε στους μαθητές και τις μαθήτριές μας να ερμηνεύουν, να συζητούν, να συνδιαλέγονται με τα κείμενα, αντί να περιμένουμε μια και μόνο συγκεκριμένη απάντηση. Στο δεύτερο κείμενο ο Λάμπρος Μπαλτσιώτης μάς οδηγεί σε ένα ταξίδι στη γλωσσική μνήμη της Ελλάδας. Αρβανίτικα, μεγλενίτικα, ρωμανικά, τουρκικά, σεφαρδίτικα και τόσες άλλες γλώσσες και διάλεκτοι μιλήθηκαν και μιλιούνται ακόμη σ' αυτό τον τόπο. Μια ιστορική και γλωσσολογική διαδρομή που αποδεικνύει ότι η πολλαπλότητα στον ελληνικό χώρο είναι συνιστώσα του πολιτισμού μας και η αντίληψη περί γλωσσικής ομοιογένειας μια ιδεολογική κατασκευή. |
Τα δύο κείμενα υποστηρίζουν από διαφορετικές επιστημονικές σκοπιές ότι η παρουσία των "άλλων" υπάρχει στη συλλογική μας μνήμη. Το ερώτημα είναι γιατί μας δυσκολεύει τόσο στη σχολική τάξη; Ίσως γιατί η αντίληψη της ομοιογένειας ενισχυμένη από αντίστοιχες διδακτικές πρακτικές που αποδέχονται τη μια και μόνη αλήθεια, τη μια και μοναδική ερμηνεία, τη μία σωστή απάντηση, μάς έχει οδηγήσει στον εξοστρακισμό του διαφορετικού. Όμως η διδακτική πράξη είναι ένα ταξίδι όπου ο καθένας και η καθεμία κουβαλάει τις εμπειρίες, τις μνήμες του και τις ερμηνείες του για τον κόσμο γύρω του. Το σημαντικό είναι να τις ακούσουμε. Μπορούμε; Καλές αναγνώσεις και καλό καλοκαίρι! |