Η αγαπημένη του φράση ήταν: «οι μάνες σας σας κάνανε με Γερμανούς». Ηταν ο γυμνασιάρχης στο Β' Παρθεναγωγείο Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιώς, κοντά στο τέρμα των πράσινων, στου Βρυώνη. Το Γυμνάσιο ήταν σχεδόν πειθαρχικό. Εκτός από τους μαθητές που έμπαιναν κατ' ευθείαν, μάζευε και όσους «σούταρε» το Α' Πρότυπο Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιώς, ένα σχολείο που έπαιρνε 184 μαθητές το χρόνο, μετά από εξετάσεις. Βλαστήμαγες ένα καλοκαίρι για να μπεις, έτσι ώστε ο πατέρας σου να μπορεί να υπερηφανεύεται ότι ο γιος του είχε μπει στο «Πρότυπο», ενώ ο στόκος του απέναντι έμεινε έξω.
Γυμνασιάρχης του Πρώτου - σήμερα ονομάζεται Ιωνίδειος - ήταν ο Καρανικόλας. Οταν στο τέλος της Δευτέρας Γυμνασίου τον αντικατέστησε άλλος γυμνασιάρχης, ονόματι Κεφάλας, αποφάσισε να δείξει πυγμή. ΄Εκανε «εκκαθαρίσεις». Βρέθηκα στο Δεύτερο. Δεν είχα πρόβλημα με τη μαμά. Αλλά για να μας κάνει Γερμανός θα έπρεπε να είχε μείνει στο υπόγειο, από την απελευθέρωση μέχρι το 1947. Για τους καθηγητές όμως του σχολείου αυτά ήταν λεπτομέρειες. ΄Οπως όλοι οι απανταχού της γης αποτυχημένοι, έτσι κι αυτός φόρτωνε τις αδυναμίες του σχολείου και τις δικές του στην «οικογένεια». Η οικογένεια δε μας έβαζε να διαβάζουμε, δε μας μάθαινε τρόπους και σεβασμό. Επίσης δε μας είχε δώσει καλή φωνή για να τραγουδάμε τη «Φλαμουριά», δε μας είχε δείξει μια φλαμουριά, και μας είχε μάθει να έχουμε γενικά γραμμένη τη φλαμουριά «στη βρύση τη βουνίσια» ή στην έρημο της Σαχάρας, αν φύονται εκεί φλαμουριές (πράγμα που δεν μπορώ να αποκλείσω, αφού μέχρι σήμερα δεν έχω δει φλαμουριά). |
Υπό τη «φωτεινή καθοδήγηση» του «αξέχαστου» εκείνου γυμνασιάρχη, με άξια βοηθό τη «Μαντάμ» (που ήταν το όνομα της καθηγήτριας των γαλλικών, αφού όλες εκείνη την εποχή τις φώναζαν «Μαντάμ»), το Β' Παρθεναγωγείο Αρρένων Πειραιώς μάθαινε στους μαθητές του «χρήσιμα» για τη ζωή πράγματα. ΄Οπως το νόμο του Μέντελ και τα άμφια του Αρχιμανδρίτη. Επίσης ζήταγε από τους γονείς να μας «διαβάζουν».
Το πρόβλημα ήταν πρακτικό. Ο μπαμπάς ήταν καπετάνιος στα καράβια και για να με διαβάζει έπρεπε να μάθω μορς. Η μαμά είχε πάει σε γαλλικό γυμνάσιο στην Ισμαηλία της Αιγύπτου και δεν είχε πρόβλημα να γράψει το τρένο με δύο «ν», αν ήταν των εσωτερικών γραμμών, και τρία, αν ταξίδευε στο εξωτερικό. Γρήγορα έμαθα να αντιμετωπίζω τους καθηγητές όπως τους λοχίες στο στρατό. ΄Οτι υπάρχουν για να σε παιδεύουν και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή μέχρι να φύγεις και να ησυχάσεις. Να φύγεις για να πας πού; Για σένα όσο πιο μακριά μπορείς από εκεί που έμπλεξες. Για τον Τσάπαλη, στη Γερμανία. Να συναντήσεις τον πραγματικό μπαμπά σου. |