Ο Μάγος

Είχα επιλέξει να διαβάσουμε μέσα στην τάξη το παρακάτω κείμενο του Τζ. Ροντάρι (Παραμύθια απ' το τηλέφωνο, Τεκμήριο, Αθήνα 1979, σ. 65):

Ο μάγος με τους κομήτες.
Μια φορά ένας μάγος ανακάλυψε μια μηχανή για να φτιάχνει κομήτες. Έμοιαζε λιγάκι με τη μηχανή που κόβει τον κιμά, αλλά δεν ήταν η ίδια, και χρησίμευε για να κατασκευάζει κομήτες όσους θες, μεγάλους και μικρούς, με την ουρά απλή ή διπλή, με φως κίτρινο ή κόκκινο και λοιπά. Ο μάγος γυρνούσε σε χώρες και χωριά, δεν έλειπε ποτέ από ένα παζάρι, παρουσιάστηκε ακόμη και στην Έκθεση του Μιλάνου και στην Έκθεση αλόγων στη Βερόνα, και παντού έδειχνε τη μηχανή του κι εξηγούσε πόσο εύκολο ήταν να την κάνεις να λειτουργήσει. Οι κομήτες έβγαιναν μικροί, μ' ένα σπαγκάκι για να τους κρατάς. Μετά, όσο ανέβαιναν ψηλά, έπαιρναν το μέγεθος που επιθυμούσες, κι ακόμα και τους πιο μεγάλους δεν ήταν πιο δύσκολο να τους κουμαντάρεις από ό,τι έναν χαρταετό. Ο κόσμος μαζευόταν γύρω από το μάγο, αλλά δεν αγόραζαν ποτέ ούτε ένα τοσοδούλη κομήτη.
-Αν ήταν μπαλόνι, σίγουρα έλεγε μια καλή γυναίκα, αλλά αν του αγοράσω έναν κομήτη, το παιδί μου ποιος ξέρει τι διαβολιά θα σκαρώσει.
Κι ο μάγος:

-Μα, πάρτε θάρρος! Τα παιδιά σας θα πάνε στ' αστέρια, αρχίστε να τα συνηθίζετε από μικρά.
-Όχι, όχι, ευχαριστώ. Στ' αστέρια ας πάει κανείς άλλος, το παιδί μου όχι, σίγουρα.
-Κομήτες. Αληθινοί κομήτες. Ποιος τους θέλει;
Αλλά κανείς δεν τους ήθελε.

Ο φτωχός μάγος από τις τόσες μέρες που' χε να φάει, γιατί δεν έβγαζε ούτε δραχμή, είχε καταντήσει πετσί και κόκαλο. Ένα βράδυ που πεινούσε περισσότερο από ό,τι συνήθως, μεταμόρφωσε τη μηχανή του που έφτιαχνε κομήτες σ' ένα κεφαλάκι τυρί και το 'φαγε.