|
Καθώς τα έβλεπα όλα αυτά με έπιασε αγωνία, γιατί τα παιδιά
έλεγαν διάφορα που δε σχετίζονταν με το μάθημα και αυτά που ήθελα να
πετύχω. Δεν ήταν χωρίς ενδιαφέρον αυτά που έλεγαν... αλλά εκείνη τη στιγμή
είχα άλλα πράγματα στο μυαλό μου για το μάθημα. Προσπαθούσα να μην απαντάω
ή να απαντάω με τρόπο που να «κλείνω» με συντομία τα θέματα που έθεταν
τα παιδιά. Προσπαθούσα να ξαναστρέψω την προσοχή τους στο κείμενο και
στο διάλογο, γιατί ήθελα να δουλέψω τον πλάγιο λόγο. Δε μου έδιναν βέβαια
και πολλή σημασία... σαν να ήταν μόνα τους στην τάξη.
Δεν μπορώ να πω ότι δε χάρηκα που ενδιαφέρθηκαν για
κάτι ιστορικό... ακόμη κι αν αυτό ήταν άσχετο με το θέμα.
Δεν ήθελα όμως να ξεφύγω κατά πολύ από τους στόχους μου. Εξάλλου αυτό
με δυσκόλευε, γιατί δεν είχα εκείνη τη στιγμή στο μυαλό μου όλα αυτά
για τα οποία συζητούσαν τα παιδιά, δεν μπορούσα να ξέρω τα πάντα γύρω
από τους κομήτες, τουλάχιστον δεν το είχα προβλέψει, και αυτό με έκανε
να νιώθω άσχημα. Έτσι, δυστυχώς, έχασα τον έλεγχο της κατάστασης, τα
παιδιά πήγαιναν από το ένα στο άλλο... συζητούσαν, με αποτέλεσμα να
μην τελειώσω αυτά που ήθελα... Οι πιο αδύναμοι μαθητές που συνήθως δε
συμμετέχουν στο μάθημα, όπως η Ελένη και η Βάσω, βρήκαν αφορμή για να
μιλήσουν και να πούνε και αυτοί κάτι άσχετο. Η αίσθησή μου ήταν ότι
τα παιδιά έμαθαν πολύ λιγότερα από αυτά που είχα προγραμματίσει... Μόλις
που κατάφερα να δω μαζί τους τη δομή του κειμένου... και προφανώς δεν
πρόλαβαν να γράψουν κείμενο.
Τα πράγματα δεν εξελίσσονται
καλά
|
