Αναδεικνύοντας τις πολλαπλές ταυτότητες στο μάθημα της λογοτεχνίας |
|
| Tο ζήτημα της διδασκαλίας της λογοτεχνίας με κατεύθυνση πολυπολιτισμική είναι ζήτημα φωνής (έκφρασης) και σιωπής. Ποιος αποφασίζει ποιες φωνές είναι νόμιμες και ποιες όχι;
«Εάν η γλώσσα μας είναι το σπίτι μας, τότε η εξεύρεση τρόπων ώστε να παιδιά να διατηρούν και να αναπτύσσουν τη γλωσσική τους ικανότητα στη μητρική τους γλώσσα  είναι πολύ σημαντική.» (Kearney C., 1990) ΄Εχει νόημα η τοποθέτηση της λογοτεχνίας σε ένα πολιτιστικό και κοινωνικό πλαίσιο, καθώς και η ανακίνηση ζητημάτων όπως το ζήτημα της φυλής, του φύλου, της εργασίας, της ηλικίας κ.λπ. Στο σημείο αυτό να υπογραμμίσουμε τις Πολιτισμικές Σπουδές ως μία εντελώς διαφορετική θεώρηση της λογοτεχνίας από αυτήν που γνωρίζουμε στο ελληνικό (και όχι μόνο) σχολείο. Τόσο οι Πολιτισμικές Σπουδές όσο και οι Σπουδές των Μέσων Ενημέρωσης, με τη χρήση των εικόνων, των διαφορετικών ειδών κειμένων, βοηθούν το μάθημα της λογοτεχνίας να ξεπεράσει το σκόπελο του βαρετού και επιβεβλημένου άνωθεν υψηλού λογοτεχνικού κειμένου και να μετατραπεί στην εξέταση του τρόπου με τον οποίο κατασκευάζονται εικόνες αλλά και λόγοι.
Ποια είναι η σημαντική αλλαγή; Η σημαντική αλλαγή είναι η εξέταση, η διδασκαλία και η απομυθοποίηση των τρόπων με τους οποίους δομείται ο λόγος σε κείμενα κάθε είδους. Τα κείμενα εξετάζονται ως πολιτιστικά δημιουργήματα και όχι ως απολιθώματα του παρελθόντος. Τα λογοτεχνικά κείμενα μεταδίδουν κατά μεγάλο μέρος μη λογοτεχνικά σήματα όταν ελευθερώνονται από τη μέγγενη των θεματοφυλάκων της λογοτεχνίας που εμποδίζουν τη μετάδοση αυτών των σημάτων. |
|
| Μία αφελής αντίληψη | |
