| Άλλη γλώσσα ήταν μόνο τα αγγλικά που έκανα και τα γαλλικά
όπου με έγραψε η μάνα μου. Αργότερα έμαθα ότι και η οικογένεια της μητέρας
μου είχε έναν κουμπάρο «πολύ καλός άνθρωπος, αν και Αρβανίτης, από την
Κάτω Αχαγιά». Άλλωστε, όταν, ενήλικος πια, έμαθα ότι ο ένας προπάππος
μου από τη μεριά του πατέρα μου ήταν Αρβανίτης, η μητέρα μου απευθυνόμενη
στον πατέρα μου του είπε: «Α, έτσι εξηγούνται όλα τα στραβά σου». Σε κάθε
περίπτωση, αυτά τα αρβανίτικα, οι Αρβανίτες ήταν παρελθόν. Το είχε πει
μια συγγενής μας όταν τη ρώτησα αν ο άντρας της ήταν Αρβανίτης: «Ε, στο
χωριό του τότε όλοι ήταν Αρβανίτες». Άρα, σκεφτόμουν, είναι κάτι σαν ντροπή.
Είναι λοιπόν μια παλιά ιστορία το πέπλο που καλύπτει τις άλλες γλώσσες
στην Ελλάδα, αλλά και οι στάσεις ―ομιλητών και μη― απέναντι στις γλώσσες.
|
