Εάν, για παράδειγμα, ο δάσκαλος αυτού του σχολείου αντί για τις «ειδικές» μουσικές δραστηριότητες μάθαινε απλώς ένα τραγούδι στην τάξη του, το αποτέλεσμα θα ήταν σαφώς καλύτερο, γιατί δε θα είχαν δημιουργηθεί αρνητικά συναισθήματα στα ξένα παιδιά. Με τις δραστηριότητες που επέλεξε έθιξε και προέβαλε μέσα στην τάξη ένα ευαίσθητο θέμα το οποίο στη συνέχεια δεν είχε ο ίδιος τη δυνατότητα να επεξεργαστεί. Έτσι, κατέληξε στην προσβολή και την υποτίμηση του «άλλου».
Πώς μπορεί λοιπόν ο εκπαιδευτικός να χρησιμοποιήσει τη μουσική ως μέσο συνύπαρξης;
Για να τα καταφέρει θα πρέπει να ορίσει με σαφήνεια τους διδακτικούς του στόχους και να σχεδιάσει τις δραστηριότητές του.
Ο βασικός του άξονας θα πρέπει να είναι η καλλιέργεια του «εγώ» κάθε μαθητή μέσα από τη συνύπαρξη, τη συνεργασία και την αποδοχή του «άλλου» που βρίσκεται δίπλα του, στην τάξη του, και αργότερα στη ζωή του. |