Η ανάπτυξη της διδακτικής των Φυσικών Επιστημών (ΔΦΕ)


Συνέπεια, όμως, της παραπάνω κατάστασης μπορεί να θεωρηθεί και η παράλληλη εκρηκτική ανάπτυξη της διδακτικής των Φυσικών Επιστημών (ΔΦΕ), ενός κλάδου των επιστημών της αγωγής και της εκπαίδευσης που στηρίχτηκε θεσμικά, ενώ ταυτόχρονα ενισχύθηκε από τη σιωπηλή δυσαρέσκεια των εκπαιδευτικών για τη μαθητική αποτυχία.

Έτσι, τη δεκαετία του '80, η ΔΦΕ φάνηκε ότι μπορεί να αλλάξει το σκηνικό μέσα από μια ριζοσπαστική κονστρουκτιβιστική διδακτική πρόταση. Η πρόταση αυτή στηρίχτηκε στην υπόθεση ότι οι μαθητές δυσκολεύονται να μάθουν το επιστημονικό περιεχόμενο, επειδή ήδη γνωρίζουν πριν από την όποια διδασκαλία ένα διαφορετικό εμπειρικό περιεχόμενο, σχετικό με τα ίδια θέματα που συζητούν οι Φυσικές Επιστήμες. Στην προσπάθεια να ανατραπούν οι εμπειρικές γνώσεις των μαθητών, έγινε μια εκτεταμένη επιχείρηση καταγραφής τους. Η καταγραφή έστρεψε το ενδιαφέρον στις λεγόμενες «ιδέες των μαθητών» και έδειξε ότι αυτές συγκροτούν ένα αξιόλογο, ανθεκτικό και χρήσιμο σώμα γνώσης για το φυσικό κόσμο. Οι διαπιστώσεις αυτές έδωσαν στο συγκεκριμένο σώμα γνώσης μια σχετική αυτονομία.

Οι ιδέες των μαθητών