Αποκαταστάθηκε η σύνδεση «εκκρεμές - αιώρηση»

Εαν ζητήσουμε από τους μαθητές να εντοπίσουν τα κοινά ορατά χαρακτηριστικά των κατασκευών, είναι πιθανό να εντοπίσουν (και πάντως να συμφωνήσουν) ότι όλα τα εκκρεμή τους χρειάζονται ένα σημείο στήριξης καθώς και ότι όλα, όταν ηρεμούν, βρίσκονται κάτω από αυτό το σημείο.

Αν στη συνέχεια τους ζητήσουμε να βρουν και ένα είδος κίνησης που μπορούν να κάνουν όλα, τότε η «αιώρηση» (το πέραδώθε) είναι μια πιθανή απάντηση που θα κερδίσει τη συναίνεση της τάξης.

Έτσι, μπορούμε (με περισσότερη ή λιγότερη καθοδήγηση) από τα κομμάτια του υλικού κόσμου τα οποία οι μαθητές κατασκεύασαν προσωπικά, τα συνέδεσαν με την ιδέα του εκκρεμούς και τα «υπερασπίστηκαν» στη δημόσια συζήτηση να επιλέξουμε μια σειρά από κοινά «τεκμήρια». Τότε, σχεδόν αυτόματα, όλες οι κατασκευές είναι εκκρεμή, επειδή έχουν ένα σημείο στήριξης κάτω από το οποίο ισορροπούν και επειδή μπορούν να «αιωρούνται».

Η ιδέα του εκκρεμούς, με κάποιο τρόπο, έχει πλέον αποκολληθεί από ένα συγκεκριμένο υλικό τέχνημα και έχει συνδεθεί με μια σειρά από τεκμήρια/γεγονότα.

Βέβαια, και εδώ η διδακτική μας ώρα πέρασε. Από όλη τη μαγεία του «εκκρεμούς» των φοιτητικών μας χρόνων μπορέσαμε με αξιοπρέπεια να αποκαταστήσουμε μόνο τη σύνδεση «εκκρεμές -αιώρηση». Αν, μάλιστα, ζητήσουμε από τους μαθητές μας να περιγράψουν αυτή τη σύνδεση, πιθανότατα θα δούμε να αναδύονται περισσότερες από μία γλωσσικές εικόνες.

Πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι;