Επιστροφή στις τάξεις

Και οι δύο εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν διδακτικά έργα που περιλαμβάνουν κομμάτια του υλικού κόσμου. Επιχειρώντας να προσεγγίσουν μια απάντηση στο ερώτημα «Τι είναι ή τι κάνει το εκκρεμές;», επιχειρούν να αποκαταστήσουν μια σύνδεση του υλικού κόσμου, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατασκεύασαν οι μαθητές τους, με τη «θεωρητική ιδέα» εκκρεμές. Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν ότι η ιδέα αυτή, στην επίσημη επιστημονική εκδοχή της, συντίθεται από ένα «υλικό σημείο» (ένα γεωμετρικό σημείο με μάζα!) και ένα «εύκαμπτο, αβαρές και μη εκτατό νήμα» (μια υλική-γεωμετρική γραμμή που συνδέει το «υλικό σημείο» με μια σταθερή θέση στήριξης). Γνωρίζουν επίσης ότι το σύστημα αυτό είναι ενδιαφέρον επειδή μπορεί να «αιωρείται» με προβλέψιμο τρόπο μέσα σε ένα «ομογενές δυναμικό πεδίο». Γνωρίζουν, τέλος, ότι η ιδέα αυτή (του εκκρεμούς) έγινε διάσημη επειδή μπόρεσε να οδηγήσει στη μέτρηση του χρόνου με πρωτόγνωρη για την εποχή ακρίβεια, στην κατασκευή ρολογιών, στη μέτρηση της «έντασης» του πεδίου βαρύτητας της Γης, στην πρώτη εμπειρική «απόδειξη» για το γεγονός της περιστροφής της Γης γύρω από τον εαυτό της κ.ο.κ. Το σύνολο αυτής της γνώσης, συγκροτημένο στο μυαλό του εκπαιδευτικού (αλλά και σε πολλά διδακτικά εγχειρίδια) με τη μορφή μιας «μεγάλης αφήγησης», δημιουργεί έναν ισχυρότατο παράγοντα εσωτερικής σύγκρουσης. Από τη μια μεριά, ο εκπαιδευτικός νιώθει ικανοποιημένος όταν οι μαθητές του καταφέρνουν να διεκπεραιώσουν τα απλά και ιδιόμορφα έργα των Φυσικών Επιστημών. Από την άλλη όμως, αισθάνεται την υποχρέωση να μεταβιβάσει, με κάποιο τρόπο, στο κοινό του και τη «μεγάλη αφήγηση» της επιστήμης του.

Ας προσπαθήσουμε να παρακολουθήσουμε αυτή τη σύγκρουση.

Α' τάξη

Β' τάξη
Ποιός είναι ο στόχος του έργου;