Το σχολείο, σήμερα

Το σημερινό σχολείο είναι παντού ένα εθνικό σχολείο.

Επιδιώκει δηλαδή παντού να μορφώσει τους μελλοντικούς πολίτες ενός κράτους με τρόπο που να εξασφαλίζει

την απαραίτητη εγγραμματοσύνη και

την απαραίτητη συνοχή

που θα επιτρέψουν σε όλους να συνεργαστούν προς όφελος της ομαλής συνύπαρξής τους στο έθνος-κράτος, του οποίου είναι πολίτες.

Επομένως το σύγχρονο σχολείο είναι εξ ορισμού και για ιστορικούς λόγους ένας από τους βασικούς μηχανισμούς εθνικής διαπαιδαγώγησης.

Το μάθημα της ιστορίας αλλά και τα μαθήματα της γεωγραφίας, της γλώσσας

και της θρησκείας, όπως και άλλες σχολικές δραστηριότητες, γιορτές, επέτειοι, πανηγυρικοί και εκδρομές, επιδιώκουν να καλλιεργήσουν την αίσθηση της κοινής ταυτότητας, της ομοιότητας στο εσωτερικό και της διαφοράς στο εξωτερικό, δηλαδή την εθνική συνείδηση και ταυτότητα.

Άρα είναι πράγματι ένα μάθημα επιφορτισμένο με στόχους που ξεπερνούν την πρόσκτηση γνώσεων και επεκτείνονται στην καλλιέργεια στάσεων, αντιλήψεων, γίνεται δηλαδή ένα μάθημα «φρονηματιστικό», κατά κάποιο τρόπο δηλαδή ιδεολογικό.