Η κριτική ικανότητα προκύπτει και μέσα από την ανάπτυξη συγκεκριμένων δεξιοτήτων που συνδέονται με την επεξεργασία των πηγών, των τεκμηρίων

Τα παιδιά, σε όποια τάξη και αν πηγαίνουν, δε χρειάζεται φυσικά να μάθουν όσα μαθαίνουν συχνά οι ιστορικοί, ανάλογα με την εποχή που μελετούν: να αποκρυπτογραφούν τεκμήρια (π.χ. τη μινωική γραφή), να διαβάζουν δύσκολες γραφές και γλώσσες (π.χ. λατινικά ή αρχαία γερμανικά), να χρονολογούν έγγραφα.

Μπορούν όμως να εξοικειωθούν με πιο απλές δραστηριότητες:

πώς ξεχωρίζουμε από ποιον και σε ποιο πλαίσιο έχει συνταχθεί ένα έγγραφο (αν είναι κρατικό ή ιδιωτικό, αν είναι νομικό έγγραφο ή αποτυπώνει μια οικονομική συναλλαγή, αν είναι ένα ληξιαρχικό κατάστιχο, μια διαθήκη ή ένα προσωπικό γράμμα)

πώς συνδέουμε διαφορετικές πληροφορίες μεταξύ τους για να συμπληρώσουμε τυχόν κενά που έχουν οι πηγές μας (ένα όνομα που στο ένα γράμμα εμφανίζεται μόνο του, σε ένα επίσημο κείμενο σημειώνεται η ιδιότητά του και σε μία διαθήκη, η οικογενειακή του κατάσταση)

πώς ξεχωρίζουμε μια πληροφορία από μια γνώμη, γιατί μπορούν να υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες για το ίδιο γεγονός.

Σε τι βοηθούν όλα αυτά;