Οι ταυτοτικές στρατηγικές είναι πιο εύκολα ορατές στη συμπεριφορά των μεταναστών ή των μειονοτήτων. Η μελέτη αυτών των ομάδων αποκαλύπτει την πολυπλοκότητα της ταυτότητας και την ανάγκη κινητοποίησης μηχανισμών για την υπεράσπισή της.
Η κατασκευή της ταυτότητας σε αυτές τις ομάδες είναι μια συνεχής δυναμική αντιπαράθεση ανάμεσα
- στις κυρίαρχες αξίες της κοινωνίας εγκατάστασης (ή αντίστοιχα της πλειονότητας) και
- τις προσωπικές αξίες τις οποίες έχει ανάγκη να επικυρώσει το άτομο.
Αντιμέτωποι με τη ρητή ή άρρητη διάκριση ανάμεσα στη δική τους κουλτούρα και την κουλτούρα της χώρας φιλοξενίας, οι μετανάστες (ή αντίστοιχα οι μειονότητες) καταφεύγουν σε διάφορες στρατηγικές.
- Ένας τρόπος για να αποφύγει κανείς τη σύγκρουση είναι να υιοθετήσει την ξένη κουλτούρα. Αυτή τη στρατηγική ακολουθούν οι γονείς που βαφτίζουν τα παιδιά τους, σύμφωνα με τα λεγόμενα της νηπιαγωγού, στο παράδειγμα με το οποίο ξεκινήσαμε.
- Μια άλλη εκδοχή είναι να προσπαθήσουν οι μειονοτικές ομάδες να συνθέσουν στοιχεία από τη δική τους παράδοση και
κουλτούρα με στοιχεία από την κουλτούρα της πλειονότητας. Αυτή η εκδοχή είναι και η δυσκολότερη γιατί απαιτεί σχετική ασφάλεια και διαφοροποιημένες ψυχοκοινωνικές δεξιότητες. Συνήθως το επιτυγχάνουν άτομα μειονοτικών ομάδων που είναι υψηλότερου κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου.
Για παράδειγμα, τα μέλη της μειονότητας στη Θράκη που έχουν πανεπιστημιακά διπλώματα και ασκούν επαγγέλματα υψηλού κύρους τείνουν να στέλνουν τα παιδιά τους στο δημόσιο σχολείο αντί για το μειονοτικό, συνδυάζοντας έτσι το εκπαιδευτικό σύστημα της πλειονότητας με τη δική τους παράδοση, την οποία καλλιεργούν στο πλαίσιο της οικογένειας, χωρίς να φοβούνται ότι τα παιδιά τους θα αφομοιωθούν και θα απολέσουν την ταυτότητά τους.
Τέλος, μια τρίτη εκδοχή είναι η επιλογή ορισμένων να ζήσουν τελείως απομονωμένοι, χωριστά από την πλειονότητα, αγκιστρωμένοι στις δικές τους αξίες και παραδόσεις. |
