Πίσω στην εκπαίδευση

Μιλήσαμε για τις ταυτοτικές διεργασίες, επισημαίνοντας ότι είναι απαραίτητες στο άτομο για την αίσθηση της συγχρονικής του συνοχής και της διαχρονικής συνέχειας.

Yπογραμμίσαμε ότι η ταυτοτική αναζήτηση εμπεριέχει συγχρόνως -και αναπόφευκτα- τον εαυτό και τον άλλο. Οι υπαγωγές μας στις διάφορες και διαφορετικές ομάδες συνιστούν τον τόπο δύο διεργασιών: εκεί αρχίζει και καταλήγει η αναζήτηση της ταύτισης με τους ομοίους, ενώ παράλληλα εκεί διαμορφώνεται η διαφοροποίηση και η αναζήτηση της ιδιαιτερότητας. Εάν αυτή η διαλεκτική σχέση δεν καταφέρει να λειτουργήσει, τα άτομα θα εγκλωβιστούν σε μονοσήμαντες και ασφυκτικές ταυτότητες, βλαβερές τόσο στο ατομικό όσο και στο συλλογικό επίπεδο.  

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στα αρχικά μας παραδείγματα και στα επιχειρήματα σε σχέση με τις απειλές της ταυτότητας και τα εμπόδια στη μάθηση.

Θα πρέπει να είναι τώρα καθαρό γιατί ο μιναρές λειτουργεί ως σύμβολο ταυτοποίησης του μαθητή με τη δική του κουλτούρα, πράγμα που τον βοηθάει να κτίσει μια θετική αυτοεκτίμηση και κατ' επέκταση ευνοεί τη μαθησιακή διαδικασία.

Θα πρέπει να είναι σαφέστερο ότι ο Ριτβάν διατηρώντας το όνομά του είναι πιο ικανός να κάνει σύνθεση ανάμεσα στην ταυτότητα τη δική του και την ταυτότητα των παιδιών της άλλης κουλτούρας που τον φιλοξενεί.  

Όπως γίνεται στο επίπεδο της δόμησης της ταυτότητας του υποκειμένου, όπου το όμοιο συνδιαλέγεται με το διαφορετικό, έτσι και στο επίπεδο του σχολείου χρειάζεται η παράλληλη κίνηση ενσωμάτωσης των διαφορετικών μαθητών, με ταυτόχρονη την αναγνώριση του δικαιώματος στη διαφορά και στη διατήρηση των πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων.
Για τους εκπαιδευτικούς