Ο ρόλος των κατασκευών στην απελευθέρωση της δημιουργικότητας (2) |
Με όλα τα παραπάνω ο χώρος του σχολείου παύει να είναι απομονωμένος και στεγανός, δίνεται η δυνατότητα να συνδεθεί με την καθημερινότητα των παιδιών και έτσι αποκτά νόημα για αυτά. Ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι μπορούν να συνδεθούν οι διαφορετικοί πολιτισμικοί χώροι, οι πρότερες γνώσεις και εμπειρίες των παιδιών με τις καινούριες του σχολείου, όχι ανταγωνιστικά αλλά σε ουσιαστική επαφή και αλληλεπίδραση. Έτσι, οι διαδικασίες αυτές θα αποτελέσουν τη γέφυρα με την οποία θα έρθουν σε επαφή οι δύο χώροι, το σχολείο και το σπίτι, που παύουν να είναι τόσο μακρινοί. Με αυτό τον τρόπο το σχολείο γίνεται πιο οικείο για τα παιδιά και ενισχύεται το κίνητρο για να μετέχουν πιο ενεργά στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Μέσα από τη διαδικασία αυτή τα παιδιά αναπτύσσουν ταυτοχρόνως τις γλωσσικές τους ικανότητες, μαθαίνοντας λέξεις για διάφορα αντικείμενα αλλά και φράσεις, π.χ. «Ο δρόμος είναι στενός και το ασθενοφόρο δε θα μπορεί να ταξιδεύει». Μέσα από το παιχνίδι, π.χ. «Είμαι μαμά και πάω με το μωρό μου στο πάρκο, είμαι μεγάλος και πάω στο ξενοδοχείο να κοιμηθώ», αναπαριστούν δραστηριότητες του κόσμου των ενηλίκων. Έτσι, αναπαριστώντας τους ενήλικες και γνωρίζοντας καλά ότι οι μεγάλοι χρησιμοποιούν διαφορετικό γλωσσικό κώδικα, υιοθετούν σχεδόν αβίαστα τον κώδικα αυτό, αφού δεν είναι πλέον «μικρά παιδιά». Μ' αυτό τον τρόπο αποκτούν οικειότητα με αντικείμενα και έννοιες «ξένες και μακρινές» κι αυτό τα βοηθά να αντιμετωπίζουν θετικά το «άλλο», το «ξένο», το τόσο πολιτισμικά διαφορετικό . Έτσι, σταδιακά τους δίνεται η δυνατότητα να ανακαλύψουν πως η ίδια η πολιτισμική διαφορετικότητα μπορεί να αποτελεί θετικό στοιχείο των ανθρώπινων κοινωνιών. Μέσα από τη διαδικασία της ενεργητικής μάθησης δίνεται η δυνατότητα να αμφισβητηθούν στερεότυπα και αρνητικές στάσεις απέναντι στο διαφορετικό, π.χ. «Εκεί ζουν οι πλούσιοι, εμείς οι φτωχοί δεν μπορούμε να ζήσουμε εκεί», «Είναι πάντα καλύτερη η πόλη, είναι πιο ωραίες οι πολυκατοικίες, εμείς είμαστε διαφορετικοί, δεν μπορούμε να ζήσουμε εκεί». Απομυθοποιούνται, έτσι, οι συνθήκες ζωής που τους είναι ξένες, μπορεί να εδραιωθεί μια θετική αντίληψη για το «εμείς» και να προσεγγιστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η έννοια του «άλλου».
|
 |
