Ο ρόλος του θεατρικού παιχνιδιού στη μαθησιακή διαδικασία (2)

Πώς αλλιώς θα μπορούσε μια ιστορία να αποκτήσει νόημα για τα παιδιά; Υπάρχουν παιδαγωγικές μέθοδοι οι οποίες θα μπορούσαν να είναι πιο αποτελεσματικές; Μήπως θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικότερη η εκπαίδευση αν χρησιμοποιούσαμε πιο παιγνιώδεις μεθόδους, ή ο χρόνος που θα αφιερωθεί σε παιγνιώδεις δραστηριότητες είναι χαμένος χρόνος;  

Αντίθετα με την κρατούσα άποψη, το παιχνίδι δεν είναι χαμένος χρόνος αλλά αποτελεί ένα θαυμάσιο μέσο για μάθηση και ανάπτυξη ποικίλων δραστηριοτήτων. Τα παιδιά είναι πιο εύκολο να πειστούν να δουλέψουν σκληρά όταν μια δραστηριότητα είναι ευχάριστη και τους αφήνει την αίσθηση της επιτυχίας. Το παιχνίδι μπορεί και να αναπτύσσει με τον καλύτερο τρόπο τις γλωσσικές, τις σωματικές και τις κοινωνικές ικανότητες των παιδιών.  

Είναι σημαντικό βέβαια να ειπωθεί ότι δεν μπορούμε να απαιτούμε από τα παιδιά να εκτελέσουν θεατρικό παιχνίδι με λόγο σύνθετο και ολοκληρωμένες ομαδικές δημιουργίες, αν δεν έχουμε δουλέψει ανάλογες δραστηριότητες σε πιο απλή μορφή από πριν. Η συνεργατική και δημιουργική δράση μέσα στην τάξη κατακτώνται στη διάρκεια του χρόνου όχι μόνο από τα παιδιά αλλά και από το δάσκαλο. Πολλές φορές άλλοι είναι οι στόχοι, οι επιθυμίες, οι μέθοδοι και τα εποπτικά υλικά στην αρχή τέτοιων εγχειρημάτων και άλλοι καταλήγουν να είναι στην πορεία. Συνήθως καταλήγουν υψηλότεροι οι στόχοι, ευρύτερες οι ανάγκες και οι επιθυμίες, πιο προωθημένες οι μέθοδοι και τα υλικά.  

Ο σκοπός του αυτοσχέδιου θεάτρου στο σχολείο, της δραματοποίησης δηλαδή, είναι να μπορέσει να διευρύνει τον εσωτερικό κόσμο του παιδιού, τις δυνατότητές του, να εκπληρώσει τις επιθυμίες του? να αντιμετωπίσει τα άγχη του, να βρουν διέξοδο τα όνειρα και οι φαντασιώσεις του προς μια δημιουργική κατεύθυνση. Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι το παιδί αποκτά τη δυνατότητα να ανακαλύπτει, να επινοεί και να σχεδιάζει.