Ο ρόλος του θεατρικού παιχνιδιού στη μαθησιακή διαδικασία (4) |
| Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι και τον αυτοσχεδιασμό αναπτύσσονται η ετυμολογία, η μνήμη, η παρατηρητικότητα. Το παιδί μαθαίνει να βρίσκει λύσεις, να αντιμετωπίζει δυσκολίες («Είμαι η γη και γυρίζει γύρω μου η σελήνη. Είμαστε παρέα και κάνουμε βόλτα γύρω από τον ήλιο, ουφ ζαλίστηκα αλλά δεν μπορώ να σταματήσω, θα κρυώσει η πλάτη μου, δεν τη ζεσταίνει ο ήλιος.»). Μ' αυτό τον τρόπο περνά από την ανακάλυψη και παραγωγή λεκτικών σχημάτων στην επεξεργασία, αξιολόγηση και επιλογή αυτών που κρίνει ότι προάγουν τη συλλογική πράξη.
Με αφετηρία την ιστορία που πλάθει του δίνεται επίσης η ευκαιρία να κατανοήσει την αλληλεπίδραση των ατόμων μέσα από τις σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα στην ομάδα («Δεν πρέπει να μιλάω όταν μιλάει άλλο παιδί, δεν μπορώ να φωνάζω, γιατί θα χαλάσει η ιστορία», «Δε θα σκουντήσω το φίλο μου ενώ κάνει τον λύκο, γιατί είμαι το πρόβατο και θα με φάει, αν πάω κοντά και με δει», «Τι ωραία που κάνει τη νεράιδα η Αϊσέ και ο Χαλήτ μοιάζει με τον παππού μου, έτσι όπως περπατάει»). Παίζοντας μαζί με τους άλλους, μαθητές, δασκάλους, τους πλησιάζει, μαθαίνει να συνεργάζεται, να αποδέχεται όρια και περιορισμούς στο πλαίσιο της ομάδας. Έτσι, αρχίζει να κατανοεί και να σέβεται το ζωτικό χώρο του «άλλου», σημαντική προϋπόθεση για να μπορέσουν να αναπτυχθούν οι εκφραστικές δυνατότητες του συνόλου. Γίνεται κατανοητό ότι μέσα από τον αυτοσχεδιασμό τα παιδιά μαθαίνουν να εκτίθενται προσωπικά και να καταλαβαίνουν περισσότερο τον άλλο. Έπειτα από τέτοιου είδους δραστηριότητες λειτουργούν λιγότερο ανταγωνιστικά μεταξύ τους και περισσότερο συνεργατικά. Μαθαίνουν να δίνουν τα πράγματά τους πιο εύκολα και με ευχαρίστηση το ένα στο άλλο. |
 |
