Και όμως...

Στο δεύτερο τεύχος του βιβλίου διδασκαλίας της γλώσσας Η γλώσσα μου της Δ΄ Δημοτικού, υπάρχει στην ενότητα «Μέσα στη σπηλιά» ένα ανυπόγραφο κείμενο, προφανώς φτιαγμένο από τους συντάκτες του τόμου. Εάν ήθελε να εντάξει κανείς το κείμενο αυτό σε κάποιο κειμενικό είδος, φαντάζομαι πως με ευκολία θα το ενέτασσε σε εκείνη την κατηγορία των ψευδο-λογοτεχνικών και ψευδο-επιστημονικών ή πληροφορικών κειμένων τα οποία, για κάποιο λόγο, το σχολείο θεωρεί πως συνιστούν ένα καλό υπόδειγμα (και όχι παράδειγμα) κειμένου για σχολική χρήση. Τα κείμενα αυτά δεν είναι λογοτεχνικά κείμενα (συνήθως όμως ―και το συγκεκριμένο δεν αποτελεί εξαίρεση― έχουν κάποιες λογοτεχνικές αξιώσεις, καθώς η μυθοπλασία είναι παρούσα και τα «καλολογικά» στοιχεία έντονα) αλλά ούτε και επιστημονικά και, υπ' αυτή την έννοια, δεν προάγουν και δεν υπηρετούν κανένα κειμενικό είδος με συνέπεια.
Ας υποθέσουμε ότι δίνουν κάποιες πληροφορίες στα παιδιά για το θέμα που πραγματεύονται.
Αφού κάνουν οι μαθητές τις γραμματικές ασκήσεις του κεφαλαίου φτάνουμε στην τέταρτη εργασία, που μας ενδιαφέρει:
«4. Με τη φαντασία μου περιγράφω μια μέρα από τη ζωή μιας πρωτόγονης οικογένειας».
Οι αντίστοιχες οδηγίες στο βιβλίο του δασκάλου είναι: «Στην άσκηση 4 τα παιδιά περιγράφουν ελεύθερα (sic!) μια μέρα από τη ζωή μιας πρωτόγονης οικογένειας...».