Η πολιτιστική ταυτότητα και η μαθησιακή ταυτότητα κατασκευάζονται εν πολλοίς μέσα στη διαδικασία της σχολικής τάξης. Η κατανόηση της αλήθειας αυτής είναι πολύ σημαντική και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολλαπλούς και θαυμαστούς τρόπους από ένα δάσκαλο που παραδέχεται το γεγονός ότι
όλοι προσερχόμαστε στα κείμενα με την υποκειμενικότητά μας
την κοινωνική μας τάξη;
την εθνικότητά μας;
το φύλο;
την ηλικία μας;
τα ενδιαφέροντα και τις κλίσεις μας;
την οικογενειακή μας κατάσταση;
την προσωπική μας συγκρότηση
(Ελένη Χοντολίδου, Ταυτότητες και λογοτεχνία στο σχολείο)
Η διαθεματική προσέγγιση, όπως και κάθε σύγχρονη προσέγγιση της γνώσης, αντιμετωπίζει τη μάθηση σαν μια διαδικασία διερεύνησης, ανακάλυψης και οικοδόμησης της γνώσης από το ίδιο το άτομο που μαθαίνει. Η διαδικασία αυτή είναι άλλοτε ατομική και άλλοτε συλλογική.
Η μάθηση προκύπτει
ως αποτέλεσμα μιας απορίας (όταν συνειδητοποιούμε την άγνοιά μας για κάτι)
ως αποτέλεσμα της ανάγκης μας να επιλύσουμε ένα πρόβλημα / να αντιμετωπίσουμε μια προβληματική κατάσταση με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι (λειτουργική αντίληψη της γνώσης).
(Μαρία Σφυρόερα, Διαθεματική προσέγγιση της γνώσης)
Σε κάθε στιγμή δε λειτουργώ και δε δρω σε συμφωνία με όλες αυτές τις ταυτότητες. Πόσο μάλλον που κάποιες συγκρούονται μεταξύ τους. Αισθάνομαι όμως καλά όταν ξέρω πως είμαι αποδεκτή για όλες αυτές τις, κάποιες φορές, συγκρουόμενες ταυτότητες.
Αυτό δε σημαίνει ότι είμαι σε θέση να μιλήσω πάντοτε για όλες με την ίδια θέρμη. Το ίδιο συμβαίνει και με το μαθητή του παραδείγματός μας και με όλους τους μαθητές όλου του κόσμου. Χρειάζονται σεβασμό και αποδοχή για όλα αυτά που συγκροτούν την υποκειμενικότητά τους. Χρειάζονται όμως και τη δυνατότητα της σιωπής.
(Ελένη Χοντολίδου, Ταυτότητες και λογοτεχνία στο σχολείο)
«Η έννοια του "πολιτισμού" σχετίζεται με ποικίλα δεδομένα: με το επίπεδο της τεχνικής, με τους τρόπους συμπεριφοράς, με την εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης, με θρησκευτικές ιδέες και συνήθειες. Μπορεί να αναφέρεται στο είδος της κατοίκησης ή της συμβίωσης ανδρών και γυναικών, στη μορφή του ποινικού κολασμού ή της παρασκευής του φαγητού, για την ακρίβεια δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να γίνει κατά έναν "πολιτισμένο" ή έναν "απολίτιστο" τρόπο, γι' αυτό και φαίνεται πάντοτε κάπως δύσκολο να συνοψιστούν με λίγα λόγια όλα όσα μπορούν να χαρακτηρισθούν ως του "πολιτισμού".» Norbert Elias(1992)
