Επιστρέφοντας στα παραδείγματα

Τι θα σήμαινε για τα συγκεκριμένα παραδείγματα που είδαμε στην αρχή να εκμεταλλευτούν οι εκπαιδευτικοί όλες αυτές τις επισημάνσεις μας; Θα σήμαινε ότι τα κείμενα των μαθητών περνούν από πολλά στάδια πριν από την τελική τους βαθμολόγηση. Θα σήμαινε πως οι μαθητές παίρνουν ανατροφοδότηση από τους δασκάλους τους για τα γραπτά τους κείμενα και τους δίνεται η δυνατότητα να επέμβουν σε αυτά ξανά και ξανά, όσες φορές χρειαστεί.

Θα μπορούσε ο εκπαιδευτικός του πρώτου παραδείγματος να αναθέσει πολλές διαφορετικές εργασίες σε ομάδες παιδιών (και, στη συνέχεια, να γίνει ή όχι ανταλλαγή των θεμάτων), προκειμένου η τάξη συνολικά να ασκηθεί σε διαφορετικά κειμενικά είδη:
  • Γράψτε μία λογοτεχνική ιστορία (αστεία, σοβαρή, εν είδει κόμικ.) (λογοτεχνικό είδος).
  • Γράψτε τις εμπειρίες σας ως δημοσιογράφοι από το ταξίδι σας σε μία προϊστορική οικογένεια (επεξηγηματικό είδος).
  • Γράψτε με λεπτομερή τρόπο για τα εργαλεία και τη ζωή των προϊστορικών ανθρώπων (διαδικαστικό είδος).
  • Γράψτε δύο παραγράφους για την προϊστορική εποχή οι οποίες θα μπουν ως αντίστοιχο λήμμα σε εγκυκλοπαίδεια (πληροφοριακό είδος).
  • Στη συνέχεια, γράψτε γράμμα σε ένα φίλο σας για το ταξίδι σας, μιλήστε μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα για το ταξίδι σας αυτό (προφορικός λόγος), μιλήστε τρομακτικά, καθησυχαστικά (tenor).
Γίνεται σαφές ότι τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος, αρκεί να επιστρατεύεται η διάθεση των μαθητών και των εκπαιδευτικών τους.
Στο δεύτερο παράδειγμα