Τι συνέβη σε αυτές τις δύο σκηνές; |
| Σκηνή 1η συνέχεια Τέλος, συγκρουσιακές ήταν και οι σχέσεις ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς του σχολείου. Από τη μια πλευρά υπήρχαν οι εκπαιδευτικοί που επιθυμούσαν να δοκιμάσουν νέες παιδαγωγικές ιδέες, θεωρώντας βασική παράμετρο της παιδαγωγικής διαδικασίας την ανάδειξη, με πολλούς και ποικίλους τρόπους, των δυνατοτήτων κάθε μαθητή. Από την άλλη πλευρά βρίσκονταν οι εκπαιδευτικοί που επέμεναν να διατηρήσουν τον ίδιο τρόπο με τον οποίο δούλευαν μέχρι τότε, πίστευαν ότι οι τουρκόφωνοι μαθητές δε μαθαίνουν και δεν ενδιαφέρονται για το σχολείο και θεωρούσαν ότι οι πειραματισμοί που εισηγούνταν οι άλλοι έθεταν σε κίνδυνο την πρόοδο των ελληνόφωνων μαθητών, άποψη που συμμεριζόταν και η πλειοψηφία των ελληνόφωνων γονέων. Οι δασκάλες της πρώτης σκηνής θεωρούσαν ότι μια διαφορετικού τύπου προσέγγιση των αναγκών του μαθητή, με τις κατάλληλες παιδαγωγικές παρεμβάσεις, θα μπορούσε να βοηθήσει στην άμβλυνση των συγκρούσεων, αναδεικνύοντας τις δυνατότητες όλων των μαθητών, με σεβασμό στην εθνοπολιτισμική ταυτότητά τους. 
Προς αυτή την κατεύθυνση δούλευαν, τα παιδιά ανταποκρίνονταν θετικά στην προσπάθεια και οι ίδιες άρχισαν να αισθάνονται ότι, επιτέλους, η εκπαιδευτική διαδικασία έχει αποκτήσει νόημα. Καθώς με την πάροδο του χρόνου οι σχέσεις είχαν προοδεύσει, πίστευαν ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα και τα βήματα που επρόκειτο να γίνουν αποκεί και πέρα θα ήταν προς τα εμπρός. Έτσι, ξαφνιάστηκαν δυσάρεστα από ένα γεγονός που ήρθε από το χώρο εκτός σχολείου, επηρέασε σοβαρά τη λειτουργία του και «ακύρωσε» την αίσθηση που είχαν ότι όλη αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να είναι απλή και ανώδυνη. |
| Σκηνή 2η |
